ผมเชื่อแหละครับคนเราไม่ว่าคุณหรือผม เราต่างก็มีช่วงเวลาแห่งความทรงจำที่ดีกับใครสักคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นคนรัก เพื่อน หรือแม้กระทั่งคนในครอบครัวเรา ช่วงเวลานั้นบางทีเรานึกย้อนไป มันก็ช่างเป็นช่วงเวลาที่หอมหวานมาก คิดไปก็อดอมยิ้มไม่ได้ ช่วงเวลานั้นช่างมีความสุขมากจริง ๆ
ที่ผมหยิบยกประเด็นนี้มาพูด ก็แค่อยากเตือนสติกับใครบางคน ในช่วงที่เรามีชีวิตอยู่ไม่ว่าชีวิตเราจะสุข เศร้า หรือประสบความสำเร็จสูงสุดแค่ไหน ก็ขอได้อย่าลืมข้างหลัง คนที่ทำให้เรามีวันนี้มาได้ ทุกการเดินทางมันไม่ใช่โชคทั้งหมด แต่มันคือผลจากตัวเราและบุคคลรอบ ๆ ตัวเราเองนี่แหละครับ การรู้จักให้ความสำคัญกับคนรอบข้างของคุณ มันจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
โปรดจงจำไว้นะครับ ชีวิตเรานั้นมันสั้นยิ่งนัก อย่ามัวรอที่จะบอกรักใคร หรือทำสิ่งดีๆ ให้กับใคร ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งเล็กน้อยก็ตาม ชีวิตเราถ้าเราอยากให้มีความทรงจำเป็นอย่างไร ก็เริ่มจากการทำวันนี้ของคุณให้มันดีที่สุด เพราะว่า วันนี้ก็จะกลายเป็นความทรงจำของเราในวันพรุ่งนี้นั่นเอง...
การที่เอาเหตุผลมาใช้กับทุกเรื่องในชีวิตนั่น มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย บางทีเราก็ต้องรู้จักใช้หัวใจเป็นตัวนำทาง ทำตามสัญชาตญาณและความรู้สึกของเรา คุณเคยไหมครับอยู่ดีๆ บางทีน้ำตาเราก็ไหลออกมาโดยไม่มีสาเหตุ นั่นเพราะจิตใต้สำนึกของคุณนั่นเอง มันบอกว่าคุณกำลังเหนื่อยนะ คุณควรพักบ้าง จิตใต้สำนึกมันจะไม่หลอกคุณ และมันจะทำตามความรู้สึกที่แท้จริงที่เกิดขึ้นจากภายใน
ในท้ายที่สุดนี้ผมก็อยากให้คุณเก็บความทรงจำที่ดีกับใครสักคนไว้นะครับ เรื่องที่ลบออกจากชีวิตไปได้ก็ควรลบ ปล่อยมันไป เรื่องที่เราไม่อยากลืมก็ไม่ต้องลืมมันครับ ชีวิตต้องเดินหน้าต่อ อย่าให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์นาน ลองออกไปใช้ชีวิตบ้าง ลองไปทำสิ่งใหม่ ๆ ให้ตัวเองได้มีเวลาพักกาย พักใจบ้าง ชีวิตนอกจากความสุขทางกายแล้ว ความสุขทางใจก็สำคัญไม่แพ้กันนะครับ ขอให้ทุกท่านโชคดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น