วันเสาร์ที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2560

กำลังใจกับผู้อื่น



การให้กำลังใจกับใครสักคนบางทีสิ่งเล็กน้อยที่เรายื่นให้เขา  มันอาจเป็นประโยชน์มากกับเขาก็เป็นไปได้  กำลังใจเป็นสิ่งที่ดีและไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับใครทั้งนั้น  มนุษย์เราเกิดมาร่วมกับผู้คนในสังคมต่างก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในสังคม  อาจมีบ้างที่ความคิดเห็นไม่ตรงกัน  มีความขัดแย้งความลำบากเกิดขึ้น  ไม่ว่าจะด้วยเหตุการณ์ใดก็ตามแต่

สิ่งที่สำคัญนั่นก็คือ  เราต้องสามัคคีกันร่วมมือร่วมใจกัน  อย่านึกถึงแต่ตัวเองให้นึกถึงประโยชน์ของส่วนรวมเป็นที่ตั้ง  การทำภารกิจบางอย่างร่วมกันก็ควรยึดเป้าหมายความสำเร็จของงานเป็นที่ตั้ง  ทุกงาน ทุกตำแหน่งหน้าที่ล้วนมีความสำคัญไม่แพ้กัน   เพราะทุกอย่างต้องอาศัยการทำงานร่วมกันทั้งหมด  เราไม่อาจจะสามารถทำทุกอย่างด้วยตัวของเราเอง

มากคน ก็มากวาสนาครับ  มันเป็นจริงการทำงานที่ยากที่สุดก็คือ การทำงานกับคนแต่ถ้าคุณประสบความสำเร็จในการบริหารจัดการได้  ไม่ว่าคุณจะไปทำอะไรที่ไหนบนโลกใบนี้  คุณก็สามารถจัดการกับมันได้ทุกอย่าง  ภาวะผู้นำมันเริ่มจากการเป็นแบบอย่างที่ดีกับตัวเราเองก่อนครับ  แลัวถึงจะไปจัดการกับคนอื่นได้  การเป็นผู้นำจะต้องมีทั้งความสามารถและทักษะต่างๆ  ในการแก้ไขปัญหากับงาน  ไม่ว่าปัญหาเฉพาะหน้า  หรือปัญหาใหญ่  เมื่อเรามองเห็นปัญหาและเข้าใจมันทุกอย่าง  มองเห็นต้นตอของปัญหาเราก็สามารถหาวิธีจัดการกับปัญหานั้นได้เช่นเดียวกัน

เราอาจไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดบนโลกใบนี้  แต่เราสามารถที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับโลกใบนี้ได้อย่างที่ไม่มีข้อจำกัดใดๆ  ด้วยการฝึกฝนตัวเอง รู้จักควบคุมและประเมินสถานการณ์ต่างๆได้อย่างทันถ่วงที   เมื่อเกิดปัญหาอะไรก็สามารถหาทางออกให้กับปัญหานั้นได้  วันหนึ่งเมื่อคุณเติบโตขึ้น  ได้เรียนรู้อะไรต่างๆ  มากยิ่งเขึ้น  คุณจะพบว่า  ปัญหาเหล่านี้เป็นแค่สิ่งเล็กน้อยเพื่อให้คุณก้าวขึ้นไปสู่บันไดที่มันสูงยิ่งขึ้นไปอีกขั้น

เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ทุกอย่างกับคุณเอง  เด็กน้อยในวันนี้ก็คือผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า ตัวเราก็ไม่ต่างจากเด็กน้อยที่ต้องฝึกฝนเรียนรู้และพัฒนาฝึกฝนไปอย่างไม่หยุดหยั้งแล้ววันหนึ่งเราจะเห็นผลซึ่งความสำเร็จนั้น  อย่างแน่นอน

วันศุกร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2560

ปลุกพลังในตัวคุณ


ผ่านไปแล้วกับการเริ่มอะไรใหม่ๆ  ชีวิตนี้บางทีก็มีเรื่องที่น่าตื่นเต้นให้เราต้องทำอยู่ตลอดเวลา  บางทีการใช้ชีวิตบนโลกแห่งความไม่แน่นอนนี้  เราจึงไม่สามารถกำหนดอะไรได้มากมายนัก  บทเรียนที่ผ่านมา  การเดินทางในชีวิตมันเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ  บางทีเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจุดจบที่แท้จริงมันจะไปอยู่ตรงไหน  ใครกันแน่คือผู้กำหนด

ชะตาชีวิตคนเราล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เรายากจะเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ  เพราะมันคือชีวิตไงละครับ  ชีวิตที่ผ่านมาล้วนให้บทเรียนอะไรต่างๆ กับผมมากมาย  อยากจะขอบคุณกับบททดสอบในชีวิตที่ผ่านเข้ามา  มันให้บททดสอบกับผมมากมาย  ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากประสบการณ์ที่ได้รับ

ไม่ว่าจะเป็นความสมหวัง
ความผิดหวัง (ที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง)

ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นของธรรมดา   เมื่อเราได้พบเจอผู้คนมากมายขึ้น  คนแปลกหน้าหรือสถานที่แปลกใหม่ต่างๆ  เรามีความรู้สึกว่าทัศนคติเราเปลี่ยน  มุมมองต่างๆในการมองโลกเปลี่ยน วิธีคิด  วิถีชีวิตเราก็เปลี่ยนแปลงตามไป  หลายคนบอกผมว่าการเดินทางทำให้เราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น  แท้จริงผมมองว่ามันทำให้เราเป็นเด็กลงต่างหาก  เราได้ย้อนเวลาสู่ความเป็นเด็ก  นึกถึงอดีตที่ไม่มีวันย้อนคืน  แต่ยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจเราอย่างสม่ำเสมอ  ยังเป็นภาพที่ติดในหัวใจเราเสมอ

บางทีตอนเป็นเด็กเราอยากโตเป็นผู้ใหญ่อยากทำอะไรก็ได้อย่างที่ใจเราต้องการ  แท้จริงไม่เลย เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่เรากลับรู้สึกว่าความเป็นเด็กนั่นแหละดีที่สุด  ยิ่งอายุมากขึ้นเรากลับอยากกลับไปเป็นเด็กมากขึ้นตามอายุเลย  หาใช่ความเติบโตจะให้ทุกอย่างโตตามเราไปด้วย  ความคิดเปลี่ยน คนเปลี่ยน เวลา สถานการณ์เปลี่ยน  จิตใจเราก็ยังคงไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมมากเท่าไหร่

นี่ก็เข้าปีที่ 2 แล้วที่ผมกลับมาอยู่ต่างจังหวัด  ชีวิตมันช้าลงมาก  เรามีเวลามากขึ้นได้ทบทวนอะไรต่างๆในชีวิตได้มากขึ้น  ความทุกข์ต่างๆที่เราคิดว่ามันจะไม่สามารถรักษาให้หายไปได้  เวลากลับทำให้ทุกอย่างดีขึ้น  เป้าหมายของชีวิตยังคงอยู่เพียงแต่สิ่งที่เป็นเราในตอนนั้นกับเวลานี้ช่างแตกต่าง  เวลาที่อยู่ในเมืองหลวงเราเสมือนนักล่าเหยื่อที่พยายามหาเหยื่ออย่างไม่สิ้นสุด  กลับกันในการใช้ชีวิตในต่างจังหวัด  เราไม่ได้เป็นทั้งนักล่า และผู้ถูกล่า  ทุกอย่างมันช้าลงไปหมดจนผมรู้สึกแปลกใจมาก  เรากลับเข้ามาหาตัวเอง  เรารู้จักตัวเองมากขึ้น ในขณะเดียวกันสัญชาตญานนักล่าเราก็ไม่ได้หายไปไหน  เพียงแค่รอจังหวะเท่านั้นเอง 

มันคงถึงเวลาแล้วละครับ  ที่เราต้องออกมาทำอะไรสักอย่างกับชีวิต  การปล่อยปละละเลยให้ชีวิตเรานิ่งนานเกินไป  ก็หาใช่เรื่องที่ดีไม่  (ความเสี่ยงจึงไม่ใช่สิ่งที่น่าอันตรายอีกต่อไปแต่มันคือการดึงศักยภาพที่มีในตัวเราออกมาใช้ต่างหาก)  พร้อมปลุกตัวเองได้หรือยังครับ เริ่มกันเลย

วันพุธที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2560

มองลองบนพื้นฐานที่แตกต่าง


เรื่องทัศนคติเป็นเรื่องที่สำคัญมากนะครับ  เมื่อเราต้องทำงานกับคนหมู่มาก บางทีเราก็จะเจอผู้คนที่หลากหลายรูปแบบ  มีทั้งที่คิดเห็นตรงกับเราบ้าง มีความเห็นต่างกับเราบ้างแตกต่างกันไปแน่นอนทีเดียวครับว่าเราไม่สามารถไปกำหนดความคิดของทุกคนให้เขามาคิดให้เหมือนกับเราได้  ทัศนคติหรือมุมมองในการมองผู้คนของเราจึงต้องกว้างขึ้น  ยอมรับความคิดเห็นในความแตกต่างกันไปตามแต่เหตุผล และประสบการณ์ของแต่ละท่าน 

สาระสำคัญของการมีชีวิตอยู่มันช่างต่างกันเหลือเกิน  บางคนมองปัญหาใหญ่เท่าภูเขา  แต่บางก็มองปัญหาเป็นแค่เม็ดทราย  นั่นเพราะมุมมองที่แตกต่างกัน  และการผ่านโลกเห็นโลกมากน้อยกว่ากันนั่นเอง  มันไม่มีถูกหรือผิดหรอกครับ   มีแต่ว่าคุณจะแก้ปัญหาหรือหาทางออกให้กับชีวิตของเราได้แต่อย่างไร

เรามองโลกจากเลนส์ที่เราเห็น  การมองเห็นบางทีก็อาจทำให้เรามองอะไรไม่ชัดก็ได้  การรับฟังความคิดเห็นจากคนอื่นให้มากนั่นจึงเป็นวิสัยของผู้นำที่ดี  คุณสมบัติของผู้นำนอกจากการนำคนอื่นแล้ว สิ่งจำเป็นอีกอย่างก็คือ  คุณต้องฟังคนอื่นๆให้มากๆด้วย  การฟังให้มากๆ ก็ทำให้เราเข้าใจอะไรได้ดีมากยิ่งขึ้น  การด่วนตัดสินใจอะไรแบบรีบร้อนเกิดไปไม่ใช่ทางออกที่ดี  รู้จักคิด ฟัง ทบทวนให้ดีก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ

เวลาที่คุณคิดอะไรไม่ออก  อยากให้คุณหยุดนิ่งสักพัก หายใจเข้า ออก ช้าๆ ลึกๆ  เพื่อชำระล้างจิตใจของคุณให้สะอาดก่อน  เมื่อสมองปลอดโปร่งเต็มที่  การตัดสินใจอะไรมันดูง่ายไปหมดครับ  อย่างที่ใครๆพูดว่า  เมื่อคุณควบคุมอารมณ์คุณได้ คุณก็สามารถควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างได้เช่นกัน

ความแตกต่างไม่ได้หมายความว่าจะเกิดการแตกแยก  ทุกอย่างสามารถอยู่ร่วมกันได้ภายใต้ความแตกต่างที่ลงตัว  บางทีเราเห็นองค์กรที่ดูเหมือนว่าทุกคนทะเลาะกันแท้ที่จริงเขากำลังหาวิธีที่จะสร้างสิ่งใหม่ต่างหาก  การอยู่กับที่เดิมๆ มีความคิดเห็นที่คล้ายคลึงกันมากเกินไป  อาจไม่ได้ทำให้สิ่งใหม่หรือการเปลี่ยนแปลงในทิศทางที่ดีขึ้น  เราไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้ในทันที  แต่ถ้าเรามีความเชื่อมันว่ามันสามารถเปลี่ยนแปลงได้  มันก็ย่อมได้ครับเพียงแต่ต้องอาศัยระยะเวลาสักพักหนึ่ง  ทุกคนต่างต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองเสมอ  นั่นคือพื้นฐานของมนุษย์ทุกคน  ทำอะไรจงนึกถึงคนอื่นก่อนเสมอ  จงให้ก่อนแล้วคุณจะได้รับเอง 

วันศุกร์ที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2560

กาลเวลาพิสูจน์คน


นี่ก็ผ่านไป 1 เดือนแล้วครับ สำหรับการจากไปแบบไม่มีวันกลับของคุณแม่ผม  บางทีมันก็บอกไม่ถูกเหมือนกันนะครับว่าชีวิตผมมันจะพาผมไปยังจุดไหนกันแน่ ความหวัง ความฝัน และความตั้งใจที่ต้องการจะทำเพื่อใครสักคน  ในขณะที่คนๆ นั้นไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว

ผมอยากจะบอกว่าทุกวินาทีผมยังคงคิดถึงคนๆนั้นมากๆ และมีเรื่องสำคัญที่อยากบอกกับเขา ผมจะเป็นคนดีครับ จะตั้งใจทำทุกอย่างตามเป้าหมายที่ตัวเราเองได้ตั้งเอาไว้ อย่างน้อยก็ให้ท่านได้ภูมิใจในตัวผม  ขอบคุณมากครับที่ทำให้ผมเกิดมาบนโลกใบนี้

บางทีชีวิตเราก็เอาแต่กลัวจนบางทีเราก็แทบจะไม่เหลืออะไรหรือไม่กล้าที่จะออกไปเสี่ยงกับอะไรได้อีกเลย  ความกลัวไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้นเลยมีแต่จะกัดกินวิญญานเราไปทีละน้อย  สำหรับผมคือการทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด  เลือกเดินตามความใฝ่ฝันของตัวเอง

ความฝัน  คือ สิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงวิญญานและทำให้เราอยากจะก้าวออกไปข้างหน้าได้  ชีวิตเราต่อแต่นี้ผมไม่ได้ตัวคนเดียว เป้าหมายของผมก็คือ การทำเพื่อคนอื่น ครอบครัว ญาติพี่น้อง และสังคมผมขอสัญญาว่าผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น  จะไม่ย่อท้อและเดินหน้าอย่างไม่ลดละ  รอผมหน่อยนะครับคุณสำเร็จ ไม่นานเราจะได้ร่วมทางกันอย่างแน่นอน

วันพฤหัสบดีที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2560

ก้าวไปข้างหน้า


การก้าวไปข้างหน้า  หรือล้มไปข้างหน้าไม่ได้ทำให้อะไรน่ากลัวอย่างที่คุณคิดหรอกครับ  คนส่วนใหญ่มักกลัวการเปลี่ยนแปลง  เพราะอะไรนะหรือครับ  เพราะความไม่แน่นอนมันเกิดขึ้นได้เสมอ  นั่นจึงเป็นสาเหตุทำให้คนเราจึงกลัวกับการเปลี่ยนแปลง  เลยทำให้ไม่กล้าเสี่ยงกับอะไรใหม่ๆ

ผมยอมรับนะครับว่า  เวลาที่เราเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆเรามักจะกลัวไม่หมด  ความกลัวความกังวลใจมันมีอยู่นั่นเป็นเรื่องธรรมดาครับ  นั่นเพราะเรายังไม่รู้ในสิ่งที่ทำไงครับ  ต่อเมื่อเราทำไปเรื่อยๆ ทำได้สักพัก  เราเริ่มมองเห็นภาพอะไรออกเริ่มชัดเจนยิ่งขึ้น  ก็จะทำให้ความกลัวเราลดน้อยลงไปได้

ชีวิตเราก็แปลกนะครับ  เรารู้ทั้งรู้นะครับว่าบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน  แต่เรากลับวิ่งหาความแน่นอนในสิ่งที่ไม่แน่นอนซะงั้น  โลกใบนี้มีอะไรแปลกๆอีกมากมาย  เรารู้ว่าการดื่มเหล้าเป็นสิ่งไม่ดี  แต่ก็ยังกินกัน  บางทีมนุษย์ก็ทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์

ชีวิตคนเราเมื่อมาถึงจุดเปลี่ยนอะไรบางอย่าง  บางทีเราก็ไม่ได้ต้องการจะเปลี่ยนแต่เราก็ต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงอยู่ดี  ประสบการณ์ชีวิตได้สอนเราให้เรารู้จักใช้ความอดทนที่เคยเกิดขึ้นในอดีตสอนตัวเราให้เป็นภูมิคุ้มกันให้กับตัวเราเอง  ให้เราเป็นคนรู้จักอดทน อดกลั้นต่อความยากลำบาก  ปัญหาที่ใหญ่แท้จริงไม่ได้ใหญ่อย่างที่เราคิดหรอก  คิดใหญ่มองภาพใหญ่ ปัญหามันก็เล็กทันที  บางอย่างมันขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการของเรานั่นแหระครับ  

คนบางคนทุกข์หนักกับบางเรื่อง มองทุกอย่างเป็นปัญหาไปหมด  แท้จริงในปัญหามันยังมีโอกาสดีๆ ซ่อนเราไว้อีกมากมาย  สิ่งหนึ่งที่อยากให้จดจำไว้ก็คือ ให้มองไปที่เป้าหมายให้ชัดเจน  มองภาพและบทบาทหน้าที่ของเราให้ได้  แล้วคุณจะเข้าใจในทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย  โอกาสมีอยู่รอบตัวเรา เราสามารถฝึกฝนทักษะงานต่างๆได้  ทุกอย่างคือการเรียนรู้เพื่อที่จะให้เราเติบโต และก้าวขึ้นไปอีกจุดหนึ่งเสมอ เป็นเหมือนกับการขึ้นบันไดไปที่ละขั้น  เราอาจกลัวกับมัน  แต่ในที่สุดเมื่อคุณไปถึงจุดสูงสุดแล้วคุณจะรู้ว่ามันคุ้มค่ามากแค่ไหน  ก้าวต่อไปเพื่อวันที่ดีกว่า  เพื่อคนข้างหลังและเพื่อตัวเราเองครับ 

สุดท้ายนี้ผมอยากจะฝากข้อคิดเตือนใจท่าน 

สิ่งที่ผมอยากแชร์ให้คนรุ่นใหม่วันนี้ คือ เราต้องแคร์ตัวเองให้มากขึ้น  นี้ไม่ใช่การเห็นแก่ตัว เพราะเมื่อคุณเริ่มหาตัวเองเจอแล้ว คุณจะรักตัวเองมากขึ้น รักในสิ่งที่คุณทำ และสุดท้ายคุณจะรักคนอื่นมากขึ้นเมื่อคุณรักคนอื่นมากขึ้น เมื่อนั้นโอกาสที่เราไม่เคยคิดจะได้มา  จะวิ่งเข้ามาแบบน่าอัศจรรย์ เชื่อซิครับ ไม่มีความบังเอิญในโลก  มันมีแต่การกระทำของเราเองที่สร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้ชีวิตเรา

ขอบคุณพี่แพท ภาววิทย์ครับ



กล้าที่จะแตกต่างและเป็นตัวเอง

เรียกว่าห่างหายกันไปนานมากเลยครับ  ช่วงที่ไปพักกายพักจิตใจ  ทำให้เราสามารถแยกแยะได้ว่า  อะไรที่จำเป็นและสำคัญกับชีวิตของเรากันแน่   คนบางคนผ...