ผ่านไปแล้วกับการเริ่มอะไรใหม่ๆ ชีวิตนี้บางทีก็มีเรื่องที่น่าตื่นเต้นให้เราต้องทำอยู่ตลอดเวลา บางทีการใช้ชีวิตบนโลกแห่งความไม่แน่นอนนี้ เราจึงไม่สามารถกำหนดอะไรได้มากมายนัก บทเรียนที่ผ่านมา การเดินทางในชีวิตมันเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ บางทีเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจุดจบที่แท้จริงมันจะไปอยู่ตรงไหน ใครกันแน่คือผู้กำหนด
ชะตาชีวิตคนเราล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เรายากจะเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ เพราะมันคือชีวิตไงละครับ ชีวิตที่ผ่านมาล้วนให้บทเรียนอะไรต่างๆ กับผมมากมาย อยากจะขอบคุณกับบททดสอบในชีวิตที่ผ่านเข้ามา มันให้บททดสอบกับผมมากมาย ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากประสบการณ์ที่ได้รับ
ไม่ว่าจะเป็นความสมหวัง
ความผิดหวัง (ที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง)
ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นของธรรมดา เมื่อเราได้พบเจอผู้คนมากมายขึ้น คนแปลกหน้าหรือสถานที่แปลกใหม่ต่างๆ เรามีความรู้สึกว่าทัศนคติเราเปลี่ยน มุมมองต่างๆในการมองโลกเปลี่ยน วิธีคิด วิถีชีวิตเราก็เปลี่ยนแปลงตามไป หลายคนบอกผมว่าการเดินทางทำให้เราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แท้จริงผมมองว่ามันทำให้เราเป็นเด็กลงต่างหาก เราได้ย้อนเวลาสู่ความเป็นเด็ก นึกถึงอดีตที่ไม่มีวันย้อนคืน แต่ยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจเราอย่างสม่ำเสมอ ยังเป็นภาพที่ติดในหัวใจเราเสมอ
บางทีตอนเป็นเด็กเราอยากโตเป็นผู้ใหญ่อยากทำอะไรก็ได้อย่างที่ใจเราต้องการ แท้จริงไม่เลย เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่เรากลับรู้สึกว่าความเป็นเด็กนั่นแหละดีที่สุด ยิ่งอายุมากขึ้นเรากลับอยากกลับไปเป็นเด็กมากขึ้นตามอายุเลย หาใช่ความเติบโตจะให้ทุกอย่างโตตามเราไปด้วย ความคิดเปลี่ยน คนเปลี่ยน เวลา สถานการณ์เปลี่ยน จิตใจเราก็ยังคงไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมมากเท่าไหร่
นี่ก็เข้าปีที่ 2 แล้วที่ผมกลับมาอยู่ต่างจังหวัด ชีวิตมันช้าลงมาก เรามีเวลามากขึ้นได้ทบทวนอะไรต่างๆในชีวิตได้มากขึ้น ความทุกข์ต่างๆที่เราคิดว่ามันจะไม่สามารถรักษาให้หายไปได้ เวลากลับทำให้ทุกอย่างดีขึ้น เป้าหมายของชีวิตยังคงอยู่เพียงแต่สิ่งที่เป็นเราในตอนนั้นกับเวลานี้ช่างแตกต่าง เวลาที่อยู่ในเมืองหลวงเราเสมือนนักล่าเหยื่อที่พยายามหาเหยื่ออย่างไม่สิ้นสุด กลับกันในการใช้ชีวิตในต่างจังหวัด เราไม่ได้เป็นทั้งนักล่า และผู้ถูกล่า ทุกอย่างมันช้าลงไปหมดจนผมรู้สึกแปลกใจมาก เรากลับเข้ามาหาตัวเอง เรารู้จักตัวเองมากขึ้น ในขณะเดียวกันสัญชาตญานนักล่าเราก็ไม่ได้หายไปไหน เพียงแค่รอจังหวะเท่านั้นเอง
มันคงถึงเวลาแล้วละครับ ที่เราต้องออกมาทำอะไรสักอย่างกับชีวิต การปล่อยปละละเลยให้ชีวิตเรานิ่งนานเกินไป ก็หาใช่เรื่องที่ดีไม่ (ความเสี่ยงจึงไม่ใช่สิ่งที่น่าอันตรายอีกต่อไปแต่มันคือการดึงศักยภาพที่มีในตัวเราออกมาใช้ต่างหาก) พร้อมปลุกตัวเองได้หรือยังครับ เริ่มกันเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น