ผมยอมรับนะครับว่า เวลาที่เราเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆเรามักจะกลัวไม่หมด ความกลัวความกังวลใจมันมีอยู่นั่นเป็นเรื่องธรรมดาครับ นั่นเพราะเรายังไม่รู้ในสิ่งที่ทำไงครับ ต่อเมื่อเราทำไปเรื่อยๆ ทำได้สักพัก เราเริ่มมองเห็นภาพอะไรออกเริ่มชัดเจนยิ่งขึ้น ก็จะทำให้ความกลัวเราลดน้อยลงไปได้
ชีวิตเราก็แปลกนะครับ เรารู้ทั้งรู้นะครับว่าบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน แต่เรากลับวิ่งหาความแน่นอนในสิ่งที่ไม่แน่นอนซะงั้น โลกใบนี้มีอะไรแปลกๆอีกมากมาย เรารู้ว่าการดื่มเหล้าเป็นสิ่งไม่ดี แต่ก็ยังกินกัน บางทีมนุษย์ก็ทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว หรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ชีวิตคนเราเมื่อมาถึงจุดเปลี่ยนอะไรบางอย่าง บางทีเราก็ไม่ได้ต้องการจะเปลี่ยนแต่เราก็ต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงอยู่ดี ประสบการณ์ชีวิตได้สอนเราให้เรารู้จักใช้ความอดทนที่เคยเกิดขึ้นในอดีตสอนตัวเราให้เป็นภูมิคุ้มกันให้กับตัวเราเอง ให้เราเป็นคนรู้จักอดทน อดกลั้นต่อความยากลำบาก ปัญหาที่ใหญ่แท้จริงไม่ได้ใหญ่อย่างที่เราคิดหรอก คิดใหญ่มองภาพใหญ่ ปัญหามันก็เล็กทันที บางอย่างมันขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการของเรานั่นแหระครับ
คนบางคนทุกข์หนักกับบางเรื่อง มองทุกอย่างเป็นปัญหาไปหมด แท้จริงในปัญหามันยังมีโอกาสดีๆ ซ่อนเราไว้อีกมากมาย สิ่งหนึ่งที่อยากให้จดจำไว้ก็คือ ให้มองไปที่เป้าหมายให้ชัดเจน มองภาพและบทบาทหน้าที่ของเราให้ได้ แล้วคุณจะเข้าใจในทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย โอกาสมีอยู่รอบตัวเรา เราสามารถฝึกฝนทักษะงานต่างๆได้ ทุกอย่างคือการเรียนรู้เพื่อที่จะให้เราเติบโต และก้าวขึ้นไปอีกจุดหนึ่งเสมอ เป็นเหมือนกับการขึ้นบันไดไปที่ละขั้น เราอาจกลัวกับมัน แต่ในที่สุดเมื่อคุณไปถึงจุดสูงสุดแล้วคุณจะรู้ว่ามันคุ้มค่ามากแค่ไหน ก้าวต่อไปเพื่อวันที่ดีกว่า เพื่อคนข้างหลังและเพื่อตัวเราเองครับ
สุดท้ายนี้ผมอยากจะฝากข้อคิดเตือนใจท่าน
สิ่งที่ผมอยากแชร์ให้คนรุ่นใหม่วันนี้ คือ เราต้องแคร์ตัวเองให้มากขึ้น นี้ไม่ใช่การเห็นแก่ตัว เพราะเมื่อคุณเริ่มหาตัวเองเจอแล้ว คุณจะรักตัวเองมากขึ้น รักในสิ่งที่คุณทำ และสุดท้ายคุณจะรักคนอื่นมากขึ้นเมื่อคุณรักคนอื่นมากขึ้น เมื่อนั้นโอกาสที่เราไม่เคยคิดจะได้มา จะวิ่งเข้ามาแบบน่าอัศจรรย์ เชื่อซิครับ ไม่มีความบังเอิญในโลก มันมีแต่การกระทำของเราเองที่สร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้ชีวิตเรา
ขอบคุณพี่แพท ภาววิทย์ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น