ปล่อยวางเรื่องความรัก

วันนี้ผมขอพูดประเด็นเกี่ยวกับเรื่องความรักแล้วกันนะครับ  หลายท่านก็คงมีนิยามความรักที่แตกต่างกัน

บางคนมองว่า ความรักคือการที่เราต้องเสียสละซึ่งกันและกัน

บางคนมองว่า  ความรักคือการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน

บางคนมองว่า  ความรักคือความทุกข์ใจและไม่อยากให้คนที่เรารักจากไปหรือไปมีคนอื่น

บางคนมองว่า  ความรักคือการเข้าใจซี่งกันและกันบางทีอาจไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน

แท้ที่จริงคนเรามีสิทธิ์ที่จะรัก  และไม่รัก  การที่เราจะมีความสุขหรือความทุกข์จากความรักนั้น  ผมมองว่ามันอยู่ที่เราเข้าใจความรักมันมากแค่ไหนต่างหาก  ถ้าเราเข้าใจไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบไหนกับเรา  เราก็จะไม่ทุกข์  นั่นเพราะเรามองความรักด้วยความเข้าใจและปล่อยวางนั่นเอง

เราอยู่บนโลกนี้ที่ทุกอย่างรวดเร็วมาก  ทุกคนสามารถติดต่อสื่อสารกันโดยไม่จำเป็นต้องเห็นหน้ากัน  และนี้ก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้หลายคู่พบเจอกัน  แม้จะอยู่ต่างชาติต่างภาษา  หรือแม้กระทั่งมีโอกาสที่คู่รักจะนอกใจกันมากขึ้น  เพราะมีโอกาสพบเจอคนใหม่ ๆ ได้ตลอดเวลา  เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนคงต้องพูดกันยาวเลยทีเดียว 

โลกที่เต็มไปด้วยสถานการณ์มากมาย  นั่นเพราะน้ำมือของมนุษย์ทั้งนั้นที่สร้างมันขึ้นมา  หาใช่ใครอื่นไม่  พออายุมากขึ้นเรากลับพบว่าสิ่งที่มีค่าและวิเศษที่สุดในชีวิต  นั่นก็คือการได้อยู่นิ่งๆ  ได้ใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด  เลิกหวัง  เลิกโกรธ  คนอื่นให้เร็ว  ชีวิตนี้มันแสนสั้นจนอย่าเอาใครเข้ามาเป็นประเด็นในชีวิตให้คุณต้องลำบากใจ  บางทีเราคาดหวังกับชีวิตมากจนเกินไป  อยากเป็นใหญ่เป็นโต  อยากมีหน้ามีตา  อยากเป็นที่ยอมรับในทางสังคม  แต่ในที่สุดสิ่งที่เราอยาก  ก็ไม่สามารถที่จะตอบสนองความอยากให้กับมนุษย์เราได้  เพราะมันคือสิ่งภายนอกที่บริโภคเท่าไหร่   ก็อยากจะได้มากขึ้นทุกวัน 

ยิ่งไม่อยาก  ยิ่งเจอสุข  นั่นจึงเป็นธรรมมะพื้นฐานง่าย ๆ ในชีวิตประจำวันของเรา  มันจะมีบางช่วงที่ชีวิตคุณรู้สึกเบื่อ ๆ  เหมือนอาการของคนเป็นโรคซึมเศร้า  นั่นเพราะช่วงเวลาที่คุณกำลังขาดแรงจูงใจอะไรสักอย่างในชีวิต  นี่จึงเป็นโอกาสดีที่คุณต้องเริ่มทำอะไรใหม่ๆ  ให้กับตัวคุณเอง  ไม่ใช่มานั่งจมอยู่กับความสุข  จนคุณมองหาความสุขในชีวิตของตัวคุณเองไม่เจอ  ยิ่งค้นมันก็ดูเหมือนว่าชีวิตจะยิ่งไกลออกไปทุกที

โดยเฉพาะความรัก  บางคนเป็นทุกข์เป็นร้อนจะเป็นจะตายกับมันมาก  เสมือนว่าถ้าขาดมันไปแล้วชีวิตทุกอย่างต้องจบ  เราเอาใจไปผูกกับมันมากจนเกินไป  เขาไม่รักก็แค่ปล่อยมือเขาไปเท่านั้นเองครับ   อย่าไปดึงดัน  ถ้ารักเเละเข้าใจแบบปล่อยวาง  ชีวิตคุณก็จะพบแต่สุขไม่ทุกข์หรอก  ความรักที่มีแต่ความทุกข์คุณจะให้มันเข้ามาชีวิตคุณทำไม  แล้วในที่สุดชีวิตก็จะส่งเรื่องเเย่ ๆ เข้ามาเพราะคุณไปดึงพลังงานเหล่านั้นเข้ามา  ฝึกสร้างพลังงานให้กับตัวคุณเอง  สร้างกำลังใจให้ตัวเองอยู่เสมอ  เพื่อเปิดรับสิ่งดี ๆ เข้ามา  อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยมันผ่านไปเถอะครับ  ทุกอย่างสามารถเริ่มต้นใหม่ได้  สู้ไปด้วยกันครับ

ความพอดีของชีวิต

ช่วงนี้ผมไปพักผ่อนยาวเลยครับ  เลยไม่มีเวลามานั่งเขียนบทความหลังจากปีใหม่เลย  ชีวิตหลังปีใหม่ใหม่  ถือว่าได้รับแต่เรื่องดี ๆ เข้ามาในชีวิตมากมายเลยทีเดียว  แต่ก็อย่างที่เรารู้ ๆ กันนั้นแหละครับ  ชีวิตเราจะดีขึ้นหรือไม่  มันก็อยู่ที่ตัวเรานั่นแหละครับ 

ถ้าเราคิดดี  พูดดี และทำดี  ชีวิตเราก็ย่อมจะได้รับเเต่สิ่งที่ดีๆ กลับมา  บางคนเอาแต่น้อยใจในโชควาสนา  เฝ้ารอแต่โอกาสดีๆ  เข้ามาหา แต่หายังไงก็หาไม่เจอสักที  ก็เพราะบางทีโชคดีมันก็ขึ้นอยู่กับว่าเราได้สร้างมันขึ้นมาเองแล้วหรือไม่  หาใช่โชควาสนาอะไรที่ไหน  เราทุกคนต่างก็ผ่านเรื่องราวมามากมาย  แต่ละเรื่องราวก็ล้วนแต่สอนบทเรียนที่สำคัญ  และจุดเปลี่ยนในชีวิตให้กับเราทุกคนด้วยกันทั้งนั้น

บางคนเอาแต่พูดว่าไม่เห็นชีวิตจะดีขึ้นมาสักที  การเปลี่ยนแปลงนั้นเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา  เพียงแต่คุณมองไม่เห็นหรือไม่ได้สักเกตมันต่างหาก  บางสิ่งบางอย่างคุณต้องเปิดใจที่จะต้องเรียนรู้เพื่อก้าวข้าม  สิ่งใหม่  และเริ่มต้นทำอะไรใหม่ ๆ อย่าจำกัดตัวเองหรือไปสร้างข้อจำกัดให้กับตัวคุณเอง  บางทีคุณอาจได้พบโลกใหม่ ๆ  สิ่งใหม่ๆ  อาจนำท่านไปสู่เส้นทางที่ท่านหวังไว้อยู่ก็ได้  ใครจะไปรู้ได้

ชีวิตตอนนี้พอเริ่มปล่อยวางกับทุกสิ่ง  ก็เริ่มมองเห็นอะไรใหม่ ๆ  เข้ามาในชีวิต บางทีก็รู้สึกว่าเรากังวลจนเกินไป  จนมองไม่เห็นสิ่งดีๆ และโอกาสตรงหน้า  การมีชีวิตด้วยความว่างและปราศจาคความกังวลนั่นแหละ  ยิ่งทำให้คุณสามารถสร้างพลังชีวิตได้ดียิ่งขึ้น  ช่วงปีใหม่นี้อะไรที่เป็นความคิดลบ ๆ พลังงานลบ ๆ หรือแม้กระทั่งการบริโภคข่าวสารลบ ๆ  มันยิ่งทำให้ชีวิตผมมีความสุขมากยิ่งขึ้น 

เพียงแค่เราเลือกที่จะใส่ใจกับบางเรื่อง  และปล่อยวางหรือทิ้งกับบางเรื่อง  ชีวิตมันก็ต่างกับลิบลับทีเดียว  เราไม่สามารถแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงกับสถานะการณ์บางอย่างได้  แต่เราก็เลือกที่จะมองในมุมมองชีวิตที่ดีงามได้  ไม่มีมนุษย์คนไหนอยากให้จิตใจตัวเองตกอยู่ในความเศร้างหมองหรอกครับ  ทุกคนต่างต้องการชีวิตที่สงบ  และมีอิสรภาพด้วยกันทั้งนั้น  รู้แบบนี้แล้วทำไมต้องเอาชีวิตของตัวเองเข้าไปอยู่หรือจมอยู่กับความทุกข์ทำไมละครับ 

ชีวิตยังไงก็ต้องเดินหน้าต่อไป  เพื่อสร้างเส้นทางใหม่ให้กับชีวิต  ขออย่าหยุดเดินคุณก็จะพบทางเลือกใหม่ๆ  ได้เสมอๆ ยังไงผมก็จะคอยเป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะครับ  อย่าคิดว่าชีวิตตัวเองไม่มีทางเลือก  คุณมีทางเลือกเสมอและสามารถเลือกทางเดินให้ตัวเองได้ตลอดเวลา  ถอดใจก็ลุกขึ้นมาใหม่  อย่าหยุดฝันเพราะคนมีฝันเท่านัันแหละครับที่จะทำให้ชีวิตเป็นจริงขึ้นมาได้  หวัดดีครับพรุ่งนี้พบกันใหม่

ปัญหาการท่องเที่ยวไทยและศิลปะวัฒนธรรมไทย

ปี 2018 ที่ผ่านไปมีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายนับไม่ถ้วนเลยทีเดียว  ความวุ่นวายทั้งหลายทั้งปวงก็มาจากน้ำมือของมนุษย์ด้วยกันทั้งนั้น  ถ้าหากต่างคนต่างลดละ  ไม่คิดจะเอาเปรียบซึ่งกันและกัน  ปัญหาเหล่านี้คงไม่ส่งผลกระทบเป็นวงกว้าง  ผมขอหยิบยกมาพูด 2 ประเด็นนะครับที่เกิดขึ้นในประเทศไทย  ได้เเก่เรื่องของการท่องเที่ยวที่จังหวัดภูเก็ต  และการขึ้นทะเบียนมรดกโลกของโขน

ทำไมถึงอยากเล่าถึงสองเหตุการณ์นี้  ผมว่ามันกำลังเป็นประเด็นร้อน  ที่ทางโลกโซเซียลต่างมุ่งหาคำตอบกันอยู่ไม่น้อย  ว่าความจริงคืออะไรกัน  ใครคือผู้ที่ต้องเข้ามารับผิดชอบกับการกระทำในครั้งนี้  เริ่มจากเรื่องแรกก่อนนะครับ

เหตุการณ์เรือล่มที่ภูเก็ตส่งผลให้นักท่องเที่ยวหายไปในพริบตา แทบจะกลายเป็นเมืองร้าง

เหตุการณ์ก็เริ่มจากมีทัวร์ศูนย์เหรียญก่อนครับ  ซึ่งก่อนหน้านี้ทางรัฐบาลก็ไม่ได้มีกฎกติกาที่เคร่งครัด  ด้วยหวังตัวเลขนักท่องเที่ยวจีน  เพื่อทำยอดรายได้ท่องเที่ยวให้มากขึ้น  มีเงินหมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจ  พอเกิดเหตุการณ์เรือล่มปุ๊ป  เลยต้องมานั่งทบทวนกันใหม่หมดเลย  เริ่มจากการปราบทัวร์ศูนย์เหรียญก่อนเลย  จากนั้นของแก้ไขข้อกฎหมายการจัดตั้งธุรกิจของกรมพัฒนาธุรกิจค้า  กรณีที่ต้องทำทัวร์ต้องขอใบอนุญาตก่อน 

ปัญหานี้จบไป ผลกระทบที่ตามมาก็คือ นั่งท่องเที่ยวจีนก็หายไปตามเพราะทัวร์หาย  ในส่วนภาคประชาชนก็มากล่าวโทษรัฐบาลและเรียกร้องให้ทางภาครัฐหาแนวทางแก้ไขให้  ปัญหานี้เป็นปัญหาเรื้อรังครับ  มันต้องช่วยกันแก้ทั้งสองฝ่าย

ภาครัฐ  ควรเข้ามากำกับดูแลเรื่องการขายสินค้าและบริการที่สูงกว่าราคามาตรฐานมาก  รวมถึงค่าเช่าสถานที่ต่าง ๆ ด้วย  ไม่ว่าจะที่พักหรืออื่น ๆ  ควรอยู่ในราคาที่เหมาะสม  ไม่ใช่แพงจนคนไทยด้วยกัน  ยังไม่อยากไปเที่ยวเลยครับ  (ถ้าแพงแบบนี้ไปญี่ปุ่นดีกว่า)

ภาคประชาชน/ธุรกิจ  ควรมีน้ำใจกับนักท่องเที่ยว  ไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือชาวต่างชาติ  ไม่ใช่หวังแต่จะกอบโกยเขาลูกเดียว  บางทีคุณให้เหตุผลว่าค่าเช่าแพง  เลยทำให้ต้องขายแพง  แต่มันแพงไปหรือเปล่าครับ  คุณกะจะขายของเเล้วเป็นเศรษฐีภายในพริบตาเลย 

ผมก็เข้าใจนะครับว่าจังหวัดนี้ผู้มีอิทธิพล  และนายทุนค่อนข้างมาก  ส่วนใหญ่เป็นนักลงทุนจากต่างชาติทั้งนั้น  เงินที่ได้จากการท่องเที่ยวไหลเข้ากระเป๋าคนไทยหรือเปล่าผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำ  เรื่องแบบนี้จะไปโทษแต่ชาวบ้านตาดำ ๆ แถวนั้นก็ไม่ได้ครับ  ทุกอย่างก็สะท้อนด้วยตัวของมันเองนั่นเเหละ

เหตุการณ์ที่ไทยได้ขึ้นทะเบียนมรดกโลกของโขน

เป็นที่ร้อนแรงมากในกระแสชาวเน็ต  ทางฝั่งกัมพูชาแสดงความไม่พอใจ  กล่าวอ้างว่าเป็นวัฒนธรรมของกัมพูชาที่คนไทยขโมยมา  ฟังแล้วผมก็เศร้าใจมาก  จริง ๆ โขนเป็นวัฒนธรรมร่วม  ที่ทางเราได้รับอิทธิพลมาจากอินเดีย  คือผมก็ไม่แน่ใจว่าทำไมคนเราต้องไปยึดติดกับอดีต  หรือประวัติศาสตร์ที่มันผ่านมาแล้วก็ไม่รู้นะครับ  เพราะปัจจุบันสำคัญที่สุด  เราอยู่ในยุคที่ผู้คนมีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกัน 

และอีกอย่างพวกเราเป็นอาเซียนด้วยกัน  พวกคุณควรภูมิใจนะ  ที่ประเทศไทยสามารถนำวัฒนธรรม  ชาติ อาหาร และภาษา  ให้เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก  การที่ประเทศไทยดึงดูดนักท่องเที่ยวได้มากเท่าไหร่  มันก็มีผลพลอยได้ให้พวกคุณไปด้วย  พวกเขาอาจจะไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้านรอบ ๆ  ไม่ว่าจะ พม่า ลาว กัมพูชา และเวียดนาม

อีกทั้งเป็นการกระจายรายได้อีกทาง  ถ้าคุณมาดูข้อมูลประเทศเพื่อนบ้าน ไม่ว่าจะกัมพูชา ลาว เวียดนาม และพม่า ที่เข้ามาใช้แรงงานในประเทศไทย  มีจำนวนมากขึ้นทุกวัน  และมีแนวโน้มจะมากขึ้นไปอีก  แล้วแบบนี้พวกคุณจะมาดราม่า  ใส่คนไทยทำไมละครับ 

สำหรับตัวผม  ผมมองว่าทุกคนเป็นเพื่อนร่วมโลก  ผมไม่เคยมองว่าเขามาจากประเทศไหน  เพราะถ้าเราเอาชนชาติมาเป็นตัวกั้นซะแล้ว  ไม่มีใครอยากจะมาเปิดใจอะไรกับคุณหรอกครับ  ความรัก  ความสามัคคีก็จะไม่เกิด  นี่แหละครับเป็นเหตุผลที่ทำให้ต่างชาติสนใจมาเที่ยวประเทศไทย    คือเราถูกสอนให้มองทุกคนเท่าเทียมกัน  ไม่แบ่งแยกไม่ว่าเขาจะมาจากที่ไหนในโลก  หน้าที่ของเราก็คือ  เป็นเจ้าบ้านที่ดี  ให้สมกับคำว่า "สยามเมืองยิ้ม"

หยุดคาดหวังจากคนอื่น

มนุษย์เราต่างอยู่บนความคาดหวัง  เราหวังจากสิ่งรอบตัวของเรามาก  ไม่ว่าจะเรื่องใด ๆ ก็ได้  ไม่ว่าจะเป็นคนรัก  ครอบครัว ลูก เพื่อนร่วมงาน  เพื่อนฝูง  ญาติมิตรสหาย  เราอยากที่จะให้พวกเขาเป็นไปในรูปแบบที่เราต้องการ  พอเขาไม่เป็นอย่างที่เราคาดหวังเอาไว้  ในหัวของเราก็จะมีแต่ภาพลบ ๆ ของคนเหล่านั้นขึ้นมา  นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร  เพราะธรรมชาติของมนุษย์มักจะมองเห็นสิ่งที่ลบมากกว่าสิ่งดีๆ อยู่แล้ว

การฝึกจิตใจในยุคปัจจุบันจึงถือเป็นเรื่องที่จำเป็นมาก  เราเอาแต่หลงและปล่อยให้ชีวิตของเรา วนอยู่กับวงจรชีวิตแบบโลกทุนนิยม  โดยไปกำหนดค่าของทุกสิ่งด้วย "เงิน"  เราให้คุณค่ามันมาก  มากเสียจนมันกลับมาทำลายทุกอย่างได้  เป็นต้นว่าการใช้จ่ายด้วยบัตรเครดิต  หลายท่านมองว่าเป็นเรื่องน่ากลัว สำหรับคนไม่รู้จัก  แต่ถ้าเราใช้อย่างมีสติ  ประมาณตนเองผลดีมันก็มีมากกว่าผลเสียนะครับ  แค่ต้องรู้จักการวางแผนทางการเงินที่ดี

ผมไปศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องการวางแผนทางการเงิน  คนไทยเรามีความสนใจในเรื่องเหล่านี้น้อยมาก  ถ้าเทียบกับประเทศอื่นในฝั่งตะวันตก  ผมก็มานั่งคิดนะครับว่ามันไม่สำคัญจริงๆ หรือ  คนไทยถึงไม่สนใจเรื่องเหล่านี้  ผมก็พบเหตุผลว่า 

1.คนไทยยังห่วงเรื่องปากท้องที่กินอยู่ในปัจจุบัน  ไม่มีเวลาไปคิดถึงเรื่องอนาคต

2.ขาดความรู้ทางด้านการเงิน  พอไม่มีความรู้ก็ทำให้มองเห็นแบบที่คนอื่นทั่วไปเห็นนั่นก็คือ  การสร้างหนี้จากการผ่อนบ้าน ผ่อนรถ และซื้อของหรูหราฟุ่มเฟื่อย  คือสิ่งที่สร้างความมั่งคั่งและฐานะหน้าตาในทางสังคมให้กับตัวเองได้

3.ด้วยปัจจัยพื้นฐานทางด้านภูมิศาสตร์  ต่อให้คนไทยที่ยากจน  ไม่มีที่อยู่อาศัยพวกเขาก็สามารถหาเลี้ยงตนเองได้ ไม่ลำบากมากด้วยอาหารการกิน  และทรัพยากรธรรมชาติที่สมบูรณ์ตลอดทั้งปี

4.หลักพุทธศาสนาที่สอนให้คนเราไม่ยึดติดกับวัตถุและกังวลกับอนาคตมากจนเกินไป  ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน  ไม่ต้องไปคาดหวังหรือกังวลกับอนาคตให้มาก  ทำให้คนไทยส่วนใหญ่ยึดถือหลักนี้  โดยลืมนำมาปรับใช้กับยุคสมัยและความจริงในชีวิตของโลกทุนนิยม

5.ความเหลื่อมล้ำในสังคม  เป็นเรื่องจริงของทุกประเทศที่มีเรื่องนี้  จึงมีคนพูดว่า "คนจนจ่ายแพงกว่าคนรวย"  นั่นเป็นเรื่องจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ  ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิต และการจับจ่ายใช้สอยที่จำเป็นต่อการดำรงชีพ

พอเรามาศึกษาลึกเข้าไปถึงแก่น  ก็ทำให้เราเข้าใจวิถึชีวิตของคนในชาติเราได้มากขึ้น  ไม่ผิดหรอกที่เขาคิดแบบนั้น  แต่สิ่งหนึ่งที่ผมแย้งว่าคนไทยเป็นคนขี้เกียจไม่เอาไหน  ถ้าเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านหลาย ๆชาติ  ที่จริงมันก็ส่วนน้อยครับ  คนขยันก็มีเยอะมากแต่ไม่เอามาพูดเอง  บางทีนะครับการไปตัดสินคนอื่นก่อนรู้จักเขาให้ดีพอ  มันก็สร้างความสัมพันธ์ในทางลบได้นะ 

ส่วนตัวผมแล้วระหว่างคนขยันแต่ขี้โกง  กับคนขยันปานกลางแต่ทำงานแบบสม่ำเสมอมีความซื่อสัตย์สุจริต  ผมขอเลือกแบบที่สองครับ  คนขี้โกงต่อให้เก่ง ต่อให้ขยันมากแค่ไหน ก็ไม่ต่างจากคุณเอามีดไว้ข้างกาย  มันจะแทงคุณได้  เอาที่ปลอดภัยและสบายใจดีกว่าครับ   เพราะฉะนั้นหยุดคาดหวังจากคนอื่นได้แล้วครับ  ยอมรับและเคารพในสิ่งที่เขาเป็น  มนุษย์ทุกคนต่างก็ต้องการการยอมรับด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ  ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม 

มันก็เช่นเดียวกับการเดินทางของชีวิตเรานั่นแหละครับ  บางทีเราก็รู้สึกเสียดาย กับการตัดสินใจที่ผิดพลาดอะไรบางอย่างของตัวเอง  แต่พอเวลามันผ่านไปแล้วเรากลับรู้สึกขอบคุณมันด้วยซ้ำ  ที่เราผ่านเรื่องร้าย ๆ แบบนั้นมาได้  มันทำให้เรามีภูมิคุ้มกันที่ดี  และไม่หวั่นไหวกับเรื่องเหล่านี้มากนัก  เราได้เห็นและเข้าใจโลกมากยิ่งขึ้น  ประสบการณ์ชีวิตของคนเราแต่ละคน  ทำให้เรามีความเห็นต่าง  หรือแม้กระทั่งการวางตัวในสังคมก็ตามแต่  คุณเคยสังเกตไหมว่า  คนสองคนพูดประโยคเดียวกัน  แต่ทำไมอีกคนสามารถโน้มน้าวใจผู้อื่นได้ดีกว่า  (นั่นแหละครับก็คือประสบการณ์ชีวิต   ที่เขาเหล่านั้นได้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาด้วยประสบการณ์จริง เลยทำให้เข้าใจได้ดี และถ่ายทอดอารมณ์ไปสู่ผู้ฟังได้อย่างน่าประทับใจ)

ความฝันและจินตนาการ  คือรากฐานที่จะนำเราไปสู่ชีวิตที่เราต้องการ  อย่าทิ้งความฝันของเรา และอย่าไปดูถูกความฝันของใคร  ทุกคนต่างมีเส้นทางที่ตัวเองต้องการ  อาจมากน้อยต่างกัน  คนที่มีความฝันใหญ่ก็ย่อมคิดใหญ่กว่าเป็นของธรรมดา  นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้มนุษย์แตกต่างกัน  แต่เราก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขได้  ภายใต้ความแตกต่างด้วยการยอมรับในความแตกต่าง  โลกต้องการสันติสุขครับ  เพราะฉะนั้นอย่างได้ทะเลาะกันเลยพี่น้อง

ชะตาชีวิตเราคือผู้สร้างมันเองนะ

มีคำพูดติดปากของฝรั่งที่พูดว่า "YOU ARE WHAT YOU IS"  มันเป็นเรื่องจริง  เช่นเดียวกับชะตาชีวิตของเรา  ถ้าเราบริโภคอะไรเข้าไปเยอะ ๆ  เราก็มักจะได้รับสิ่งนั้น

• บางคนชอบดูละครตบตีแย่งสามีภรรยากัน

• บางคนชอบดูข่าวเกี่ยวกับการเมือง คดีฆ่ากรรม ตลก

• บางคนชอบศึกษาเรื่องการเดินทาง อาหาร วัฒนธรรม

• บางคนชอบศึกษาเรื่องธุรกิจ การเงิน การพัฒนาตัวเอง

• บางคนชอบศึกษาเรื่องแต่งบ้าน จัดสวน พัฒนาออกแบบ

แล้วคุณละชอบแบบไหน  คุณก็จะเป็นคนแบบนั้นแหละ  ชีวิตก็เปรียบเหมือนละครฉากหนึ่ง  ที่เราเป็นทั้งผู้เล่น และผู้กำกับ  การที่เราซึมซับอะไรเข้าไปมาก ๆ  ล้วนส่งผลต่อชีวิตเราอย่างหลีกเลี่ยงเสียไม่ได้  มนุษย์เราส่วนใหญ่  ต้องการที่จะมีตัวตน  เป็นคนที่ก้าวหน้าในชีวิต การงาน การเงิน รวมไปถึงเรื่องสุขภาพ

แล้วถ้าย้อนกลับมาดูว่า  เพราะเหตุใด  อะไรที่พาเรามาถึงจุดนี้ได้  ก็เพราะเรื่องราวที่เข้ามามีอิทธิพลกับตัวเรานั่นแหละครับ  ที่ส่งผลกระทบมากับเราอย่างมากทีเดียว  หลายคนพร่ำบ่นและอิจฉาชีวิตคนอื่น  ทั้งที่ถ้าคุณไปทราบความจริง  กว่าที่เขาจะได้ในสิ่งนั้น  เขาก็ต้องลำบากและใช้ความพยายามมากแค่ไหน  ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ

คนบางคนก็ให้เหตุผลต่าง ๆ นา ๆว่า  ก็เพราะเขามีต้นทุนที่ดีกว่าเราบางละ  เลยทำให้ชีวิตเขาดียิ่งขึ้น  ผมอยากจะพูดแค่ว่า .... ต่อให้คุณจะมีสถานะยังๆ ไง  อาชีพไหน  คุณก็มีความสุขและร่ำรวยในแบบของคุณได้ครับ  ขอเพียง..ใช้ให้น้อยกว่าที่หามาได้แค่นั้นเองครับ  (สูตรง่าย)  ไม่แม้กระทั่งเรื่องนี้หลอก  ทำการค้า ลงทุน ทำธุรกิจ  สิ่งแรกเลยคือ อย่าขาดทุน กำไรน้อยก็ไม่เป็นขอกำไร  ทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆรับรองคุณรวย..

บางทีเราเอาแต่หวังว่าจะมีทางลัดไปหาความสำเร็จ  เหมือนยานอวกาศอะไรแบบนั้น  ถ้ามันมีจริง  มนุษย์คงไม่ต้องดิ้นร้นทำมาหากินกันหรอกครับ  ทุกคนคงรวยเท่า ๆ กันหมด  ไม่มีความลำบากและความยากจน  ความเหลื่ยมล้ำในสังคม  อย่างที่เราเห็นในทุกวันนี้หรอกครับ  การยอมรับความเป็นจริง  และตั้งใจทำงาน มุ่งมั่นในทางที่ชอบ  ย่อมนำพาความสำเร็จมาสู่เราได้

แล้วจะทำยังไงละให้เราเป็นคนคิดบวก  แท้ที่จริงคำว่าคิดบวกหรือการมองโลกในแง่ดี  เราสามารถใช้มันได้ในทุกสถานการณ์  ไม่จำเป็นว่าในตอนนั้นจะดี หรือ ไม่ดี  มันอยู่ที่ใจคุณล้วน ๆ  เพราะมันคือเรื่องของมุมมอง  และการพัฒนาระดับจิตใจ และจิตวิญญานของคุณต่างหาก  โลกจะเปิดรับผู้คนเข้าหาคุณ  เท่าที่คุณได้ให้ไปกับโลกใบนี้    เลิกโทษตัวเอง  และน้อยใจในโชควาสนาของเรา  เอาเวลามาแก้ไขพัฒนาจุดบกพร่อง  และสิ่งที่จะมาเติมเต็มตัวเรา  อย่าไปหวังรอโชคหรือพึ่งพาจากคนอื่น  การพึ่งคนอื่นไม่ได้ทำให้คุณเข็มแข็งขึ้น มันกลับทำให้คุณอ่อนแอลงต่างหาก  ในวันหนึ่งถ้าเขาไม่สามารถเป็นที่พึ่งคุณได้  คุณจะลำบากมากนะครับ  ขอให้จำเอาไว้ว่า "ตนเป็นที่พึ่งของตน คือสิ่งที่ดีที่สุด" สวัสดีปีใหม่นะครับ

สวัสดีปีใหม่ 2019 ประเทศไทย

ช่วงปีใหม่เป็นช่วงเวลาที่ดีแห่งการเริ่มต้นใหม่  ขณะเดียวกันประเทศเราก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหาการจราจรบนท้องถนนในช่วงปีใหม่ให้ลดลงได้  ผมก็เข้าใจนะครับว่าประเทศไทยเรา  ระบบการปกครองโดยใช้กรุงเทพเป็นศูนย์กลาง  ก็เลยทำให้ผู้คนหลั่งไหลกันเข้ามาทำงานในเมืองหลวงเป็นจำนวนมาก  ไม่เฉพาะแต่คนไทยด้วยกันเท่านั้น  ยังมีเพื่อนบ้านเราได้แก่  ลาว กัมพูชา พม่า  เป็นต้น

นอกจากนี้ยังรวมไปถึงนักท่องเที่ยวที่มาจากหลากหลายชาติด้วย  ประเทศไทยจึงไม่ใช่ของคนไทยอีกต่อไป  แต่กลายเป็นศูนย์กลางของคนทั้งโลกไปแล้ว  ที่ผมหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูดก็เพราะใจหายครับ  ที่เห็นข่าวของคนเสียชีวิตบนท้องถนน และได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ เป็นจำนวนมากในแต่ละปี (ช่วง 7 วันอันตราย)

ผมก็เข้าใจนะครับว่า.. สังคมไทยเราต้องเข้ามาทำงานในเมืองหลวง  เพราะค่าแรงที่สูงกว่า  จากความเหลื่อมล้ำในสังคม  และการได้กลับบ้านปีใหม่ไปฉลองกับครอบครัวนั่นคือสิ่งวิเศษที่สุด  นอกจากนั้นบางบริษัทยังมีโบนัสประจำปีแก่พนักงานด้วย  เลยทำให้ผู้คนตัดสินใจกลับบ้านกันในช่วงปีใหม่เป็นจำนวนมาก  จะดีกว่าไหมครับที่ทางภาครัฐควรเร่งสร้างสาธารณูปโภคเพื่อรองรับให้มากขึ้น  หรือไม่ก็บริการรถโดยสารสาธารณะให้มากขึ้น  แทนที่จะให้ผู้คนขับรถกลับบ้านกันเอง

เพราะความปลอดภัยคือเรื่องสูงสุดที่เราควรให้ความใส่ใจ  ประเทศเราคือเมืองท่องเที่ยว  ตัวผมก็เป็นห่วงทั้งพี่น้องคนไทย และนักท่องเที่ยวต่างชาติ  ที่ล่าสุดเวปบล็อกชื่อดังของจีน  ออกมาเขียนเล่าเรื่องตอนที่ตัวเองสูญเสียแขนข้างหนึ่งตอนมาเที่ยวที่ประเทศไทย  (คนไทยก็ใจหายนะครับ)  แต่เรื่องอุบัติเหตุเป็นสิ่งที่เราไม่คาดคิดไว้จริง  ตรงนี้ได้โปรดเข้าใจ

มาพูดในเรื่องของความปลอดภัย  ผมมั่นใจว่าประเทศไทยเป็นเมืองที่อบอุ่นจริง ๆครับ  คุณจะรู้สึกปลอดภัยมากถ้าเทียบกับหลาย ๆ ประเทศ  ที่เป็นเมืองท่องเที่ยว  จะว่ากันไปแล้วเมืองท่องเที่ยวทุกเมืองส่วนใหญ่ก็มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ  แน่นอนว่าผู้คนต้องเยอะ  บางทีการบริหารจัดการอาจไม่ทั่วถึง  นั่นเป็นเรื่องธรรมดา  ข้อสำคัญเราควรระมัดระวังตัวเราเอง  ไม่ประมาท และใช้ชีวิตอย่างมีสติ

เข้าปีใหม่แล้วผมก็อยากให้ทุกท่านได้รับแต่เรื่องดี ๆ  เรื่องเก่าที่มันผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านนะครับ  เรามาเริ่มต้นชีวิตใหม่กันดีกว่า  ที่สำคัญพวกนักเลงคีย์บอร์ด  ที่เอาแต่พร่ำบ่น  ด่าคนอื่นไปทั่วในโลกอินเตอร์เน็ต  ยังไงก็ขอหยุดเถอะนะครับ  มันไม่มีประโยชน์อะไร  มีแต่จะบอกถึงตัวตนของคุณ และการเลี้ยงดูที่ไม่ดีของคุณออกมา (ของแบบนี้มันเสียถึงตระกูลของคุณเลยนะครับ  มันไม่คุ้มหรอก)  ถ้าทุกคนร่วมใจกันโลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นครับ

ประเทศเรายังต้องอาศัยการท่องเที่ยวไปอีกนาน  และก็จะมีจำนวนนักท่องเที่ยวมากขึ้นทุกปี  ในอนาคตไม่มีใครจะไม่รู้จักประเทศไทย  อาหารไทย  นวดแผนไทย มวยไทย และวัฒนธรรมไทย  พวกคุณควรภูมิใจช่วยกันอนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลาน และทั่วโลกได้ชมความงดงามกัน  ดินแดนไทยก็คือหนึ่งในพื้นที่โลก  ที่ ๆ เป็นของทุกคนบนโลกใบนี้  ที่สามารถเข้ามาท่องเที่ยวและช่วยกันอนุรักษ์ให้นาน ๆ

การไปตัดสินคนอื่นจากคีย์บอร์ด  โดยที่คุณไม่ได้รู้จักเขาให้ดีนั้น  ถือเป็นเรื่องที่ไม่เคารพสิทธิ์ของเขานะครับ  เลิกเถอะ  ปีใหม่แล้วทำตัวใหม่  มาร่วมสร้างสิ่งใหม่ๆให้กัน  เราคือเพื่อนร่วมโลก  เพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย  เรามาที่นี่แค่พักอาศัยชั่วคราว  สุดท้ายเราก็ต้องจากโลกใบนี้ไปอยู่ดี  อย่าเอาความเห็น ความโกรธแค้นส่วนตัว  มาระบายอารมณ์ในโลกอินเตอร์เน็ต  คนเราเวลามีปัญหาอะไรก็ควรหันหน้าคุยกันดีๆ  ต่อให้ปัญหาจะใหญ่หรือเล็ก  ถ้ารู้จักรับฟังความเห็นของอีกฝ่าย  ด้วยใจที่ไม่เข้าข้างตัวเอง  ยอมรับในแบบที่เขาเป็น  ทุกอย่างก็สามารถคลี่คลายได้  ยังไงก็ขอให้มีความสุขตลอดปี 2019 ทุกท่านนะครับ