มนุษย์เราบางทีเราก็ตั้งคำถามกับสิ่งที่อยากรู้ หรือบางทีก็เป็นสิ่งที่ต้องการจะรู้แต่ก็ไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์อะไรได้ เราชอบตั้งคำถามเดิม ๆ กับตัวเราเอง หรือไม่ก็เป็นคำถามพื้น ๆ ที่จะพบเจอได้ทั่วไป ปัญหาของผู้คนส่วนใหญ่ แท้ที่จริงเป็นเป็นปัญหาพื้นฐานมากๆ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ทำไมคนบางคนรู้และเข้าใจมันได้ดี เหตุก็เพราะว่าไม่ใช่ปัญหาของตัวเอง ขึ้นชื่อว่าปัญหาของผู้อื่นมนุษย์มักจะจัดการปัญหาได้ดีกว่าเสมอ
โลกเราในยุคนี้เป็นยุคข้อมูลข่าวสาร เราสามารถหาความรู้ข่าวสารอะไรได้ง่ายมาก ถ้าเทียบกับยุคก่อนแต่เเปลกตรงว่า ยิ่งมีข้อมูลข่าวสารที่เข้าใจมากขึ้น มนุษย์กลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม กล่าวคือเหมือนไม่เข้าใจอะไรเลยด้วยซ้ำ มนุษย์พยายามทำตัวเหมือนลูกนก ที่คอยแต่ให้คนอื่นมาป้อนอาหารให้อยู่ตลอดเวลา ทั้งที่คุณโตแล้วและสามารถโบยบินไปหาอาหารที่ไหนก็ได้ ตามแต่ใจคุณต้องการ
ความสบายก็ไม่ใช่ปัจจัยให้ทุกอย่างดีขึ้นจริง ๆ สิ่งที่สำคัญมากกว่านั่นก็คือ ทัศนคติต่างหากเป็นตัวกำหนดผู้คนได้ และนอกจากนั้นก็คือ การที่มนุษย์พึ่งพาตัวเองได้ บุคคลแบบนี้เป็นที่น่ายกย่องและน่านับถือมาก การที่เรายังทำตัวเหมือนเด็กที่ไม่พยายามจะศึกษาอะไร คอยเอาแต่ให้ผู้คนมาป้อนข้อมูลให้ตลอดเวลา คุณแทบจะไม่ได้อะไรเลย เพราะอะไรเหรอครับเพราะคุณไม่ได้ใช้ความพยายาม คุณเลยไม่จดจำอะไรเลย แต่ถ้าคุณใช้ความมุมานะ ใช้ความวิริยะอุตสาหะพยายามให้ถึงที่สุด แบบนี้คุณจะเกิดการเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง
คุณต้องหันกลับมาทบทวนได้แล้วครับว่า แท้ที่จริงชีวิตคุณยังไม่ไปข้างหน้า เหมือนยังมีอะไรมาดึงคุณอยู่ คุณกำลังทำตัวเป็นเหมือนลูกนกหรือเปล่า หรือในจิตใจคุณยังมีหลุมดำอะไรอยู่ จงปิดกั้นมันซะ ชีวิตเราต่อให้คุณไม่ทำอะไรมันก็เต็มไปด้วยความเสี่ยงอยู่แล้ว จงลงมือทำในสิ่งที่กลัว ทำมันไปเรื่อย ๆ แล้วคุณจะได้พบคำตอบเอง
คุณต้องสร้างความเชื่อมั่นในตัวเอง ต้องมีความมั่นใจในตัวเอง และสามารถประสบความสำเร็จได้ด้วยตัวคุณเอง ถ้าคุณมั่นใจว่าคุณทำถูกต้อง ก็จงยืนหยัดในสิ่งนั้นให้ถึงที่สุด ท้ายที่สุดวันนี้ผมอยากจะฝากถึงคนที่กำลังจะหมดพลัง หรือท้อแท้ใจไม่อยากจะใช้ชีวิตต่อ ขอให้นึกถึงวันแรก หรือที่ผ่านมาว่าเราทำอะไรไปบ้าง ฮึดสู้ลุกขึ้นมาปลุกพลังในตัวเองอีกสักครั้ง ผมมั่นใจอย่างยิ่งว่าคุณก็คือคนหนึ่งที่มีความสามารถและประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
