เมื่อก่อนผมเคยคิดว่า ทุกคนสามารถเรียนรู้และฝึกฝนกันได้ ถ้าเรามีความตั้งใจและความพยายาม แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม้แก่ ยังไงก็ดัดยากครับ
การจะให้เขาปรับตัวนั้นหาได้เป็นเรื่องง่ายไม่ เมื่อเทียบกับวัยรุ่นหรือวัยที่กำลังเข้าสู่การเริ่มต้นทำงาน ด้วยความคิดที่ผ่านโลกมามากมาย ทำให้ระบบความคิดต่าง ๆ ติดกรอบ และยากที่จะเปลี่ยนแปลงได้ทั้งหมด ถ้าคุณกำลังเจอกลุ่มคนเหล่านี้ ผมอยากให้คุณต้องใจเย็น ๆ นะครับ ผมพูดได้เลยว่าเราอย่าไปคาดหวังการเปลี่ยนแปลงอะไรมากมายจากเขา เราทำได้แค่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น ถ้าเขาไม่สามารถที่จะเป็นส่วนหนึ่งของงาน หรือระบบของเราได้ ก็แค่ปล่อยเขาไป ลดบทบาทให้เขาทำเท่าที่เรามองว่า ไม่ส่งผลกระทบกับงานใหญ่
ผมเคยคิดว่าผมสามารถจะเปลี่ยนแปลงกลุ่มคนนี้ได้ แต่ยิ่งเราใช้ความพยายามมันก็เหมือนยิ่งเหนื่อย จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่จะยอมทำตามแล้วยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม้แก่ก็ย่อมเป็นไม้แก่ การจะเอามาดัดให้มันสวยงามนั้น ย่อมไม่ใช่เรื่องที่จะทำกันได้ง่ายเลย แล้วเราจะรับมืออย่างไรดีละครับ...คำถามนี้ผมคิดว่าหลายคนอยากรู้
การปล่อยวางนั่นแหละคือเรื่องที่ดีที่สุด ดังที่พระพุทธองค์เคยกล่าวเอาไว้ว่า "บัวสี่เหล่า" สิ่งนี้ก็ยังคงมีอยู่ในทุกยุค ทุกสมัย ไม่เคยเปลี่ยนแปลง และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป พระพุทธองค์จึงกล่าวไว้ว่า จงฝึกบุรุษที่ควรฝึกเท่านั้น โดยให้มองจากระดับสติปัญญาของเขา และฝึกตามความรู้ความสามารถเท่าที่คน ๆ นั้นจะรับได้ เท่านี้ก็ถือว่าดีที่สุดแล้วละครับ
บางทีการที่เราไปคาดหวังกับผู้คนมากจนเกินไป ก็อาจทำให้เราเป็นทุกข์ใจไปเปล่า
ๆ ตั้งหน้าตั้งตาทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเราให้มันดีที่สุด ทำหน้าที่ของเราต่อไป มุ่งมั่นและมีความเชื่ออย่างไม่ลดละ อย่าให้คนอื่นมาบั่นทอนความคิดความรู้สึกของคุณ มันอาจมีบ้างที่คุณอาจได้คนที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบทุกอย่างในทีมทุกคน ค่อย ๆ ปรับ ค่อย ๆ แก้กันไปครับ ให้โอกาสกับคนที่สมควรให้ คนไหนที่เขามีความรู้ความสามารถไม่เหมาะสม ก็ต้องประเมินตามความรู้ความสามารถของเขาก็เท่านั้นไป ความยุติธรรมอาจไม่มีอยู่ทุกที่ แต่ผลงานนี้แหละครับจะเป็นคำตอบทุกอย่างของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น