ชีวิตที่เรายึดติดกับกรอบเดิม ๆ ใช้ชีวิตวนเวียนไปแบบนี้เรื่อยๆ บางทีมันก็น่าเบื่อนะครับ คุณว่าจริงไหม มนุษย์เรามักจะชอบหาสิ่งเเปลกใหม่ให้กับตัวเองอยู่แล้ว นั่นเพราะมันคือธรรมชาติของมนุษย์ เมื่อตอนเป็นเด็กเราก็มักจะเข้าว่าถ้าเราโตขึ้นก็คงจะดี ชีวิตก็จะได้มีอิสระ อยากทำอะไรก็ทำ อยากกิน เที่ยว อะไรก็ได้ตามที่ตัวเองต้องการ แต่พอโตขึ้นมาเรากลับพบว่าชีวิตวัยเด็กนั่นแหละดีที่สุด แต่ในขณะเดียวกันเมื่อเราเปรียบเทียบกับวัยทำงานเริ่มต้น กับวัยสูงอายุ ผู้คนก็มักจะคิดว่าเสียดายเวลาที่ผ่านมา รุ้งี้ฉันจะทำแบบนั้น... แบบนี้บ้าง....เหตุเพราะเรากังวลกับชีวิตมากไป และไม่ยอมออกจาก ZONE เดิม ๆที่เราคุ้นเคยไงละครับ ทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วว่าในท้ายที่สุด คุณก็ต้องออกจาก ZONE นั้นเมื่ออายุเริ่มมากขึ้น
บางทีเราก็เอาแต่คิดว่าตัวเรานั้นสำคัญมาก ทั้งที่จริงแล้วเราก็คือ มนุษย์คนหนึ่งบนโลกใบนี้ แค่สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาก คิดแล้วบางทีก็ช่างน่าตลกสิ้นดี ความเชื่อ ศาสนา มักจะหล่อหลอมให้คนคิดและทำตาม ๆ กัน ในรูปแบบของสังคมนั้น ๆ นี่จึงเหตุผลที่ว่าเราควรออกนอกกรอบบ้าง เพื่อเรียนรู้ ความแตกต่าง ทางศาสนา สังคม วัฒนธรรม และความเป็นอยู่ในแต่ละพื้นที่ที่มีความแตกต่างกัน
เพื่ออะไร....???
การเรียนรู้จะทำให้เราเติบโตขึ้นไงละครับ คุณรู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับมนุษย์ที่ไม่ยอมเปิดใจ หรือเรียนรู้อะไรใหม่ เขาก็จะทำแบบเดิม ซ้ำ ๆ วนแบบนี้ไปจนชั่วอายุไขของตัวเอง โดยไม่มีทางได้รู้เลยว่า อะไรคือแก่นแท้ของชีวิตกันแน่ ? เมื่อไม่แน่ใจในตัวเอง ชีวิตก็จะลองถูกลองผิดไปแบบนี้เรื่อย ๆ จนหาแก่นสารไม่ได้ อาจมารู้ตัวเองอีกทีพญามัจจุราชก็มาขอคืนวิญญานไปจากร่างกายของเราซะแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าประมาณกับชีวิต และใช้ชีวิตอย่างรู้จักคุณค่า เคารพและให้คุณค่ากับทุกสิ่งรอบตัว
อะไรที่ไม่ดีก็อย่าไปทำมันเลยครับ ใช้ชีวิตแบบมั่นใจว่า เราจะไม่เสียใจและอยากจะกลับมาแก้ไขมันอีก บางสิ่งบางอย่างหากไม่ใช่ก็อย่าไปฝืนมันนะครับ อาจมีสิ่งที่ดีกว่าและเหมาะกับเรา เพื่อเตรียมพร้อมให้เราได้รับสิ่งนั้นก็อาจเป็นไปได้ เคลียร์ตัวเองให้พร้อมรับสิ่งใหม่ อย่าทุกข์ หรือเศร้าใจ ทุกข์ใจ กับบางเรื่องนานไป เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเอง ล้มแล้วรีบลุกแล้วชีวิตคุณจะเติบโต และก้าวกระโดดเลยครับ เอาละครับคุณพร้อมที่จะโตไปด้วยกันหรือยัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น