วันนี้ผมคุยทิศทางการค้าขายชายแดนกับเพื่อนคนจีนคนหนึ่งในเรื่องทิศทางประเทศไทยในการสร้างรถไฟฟ้า
โลกยุคใหม่หรือทุนนิยมมีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาไปอย่างรวดเร็วมาก เพราะมนุษย์มีพฤติกรรมการบริโภคที่เปลี่ยนแปลงไป ไลฟ์สไตส์ะการใช้ชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป จะเห็นได้ว่าโดยเฉพาะสังคมไทยเราที่ตามกระแสเป็นอย่างมากจนบางครั้งไม่รู้ด้วยซ้ำไปแล้วว่า อะไรคือตัวตนที่แท้จริงของเรา เข้าเรื่องดีกว่าครับผมพูดซะยาว ผมถามเพื่อนว่า
คำถาม ทำต้องเป็นหนองคาย ?
ในมุมมองของเพื่อนคนจีนพูดถึงประเด็นนี้ก็คือ เพราะสามารถวิ่งตรงจากไทย ลาว วิ่งสู่จีนซึ่งเป็นการค้าขายทางทะเลได้เป็นอย่างดี อีกอย่างต้นทุนในการสร้างทางรถไฟฟ้าประหยัดเนื้องจากลาวเป็นพื้นที่ลาบลุ่มไม่ผ่านภูเขาถ้าเทียบกับทางเหนือซึ่งมีภูเขาเยอะต้นทุนในการสร้างมีความลำบาก และมีต้นทุนสูงหากต้องขุดเจาะภูเขาย่อมเป็นไปได้แต่ไม่คุ้มค่ากับการลงทุน
ผลดีที่ ไทย ลาว ได้ คือ ไทยได้สินค้ารวดเร็วขึ้น จีนได้ผลประโยชน์ทางการค้า ลาวมีโรงงานและก่อให้เกิดการจ้างแรงงาน
ผมถามต่อว่า การค้าชายแดนที่สามเหลี่ยมทองคำ คุณเห็นว่าไง ?
เขาบอกว่ามันเป็นตลาดเล็กไม่เหมาะกับการลงทุนขนาดใหญ่ การขนส่งต้องทางบกเท่านั้น ซึ่งในมุมมองของทางจีนไม่ใช่เป้าหมายยุทธศาสตร์ที่สำคัญ เนื่องจากคุณหมิงไม่ใช่เมืองเศรษฐกิจ และสามเหลี่ยมทองคำไม่สามารถสร้างท่าเรือเทียบท่าได้
ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราคุยกันบางอย่างก็นำมาเล่าไม่ได้จริงๆครับ แต่ถ้าสังเกตุให้ดีจะเห็นได้ว่าทางเรือยังสำคัญที่สุดในความเห็นของผมเเละเพื่อน สังเกตุได้จากประเทศที่มียุทธศาสตร์ทางเรือ เช่น สิงค์โปร์ ฟิลิปปินส์ เป็นต้น ยังไงก็ฝากเป็นแง่คิดสำหรับนักธุรกิจที่สนใจด้านการขนส่งนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น