นานมากแล้วครับที่ผมไม่เคยนอนสูดอากาศใต้ต้นไม้
ชีวิตในเมืองใหญ่ช่างวุ่นวาย ความครียดที่รุ่มเร้าทำให้มองไม่เห็นอะไรเลย
นับวันเรายิ่งห่างจากตัวเราและความฝันของเราไปทุกที
บางครั้งมันคงถึงเวลาที่เราต้องมานั่งทบทวนกันใหม่ได้แล้วครับว่า
เรากำลังวิ่งตามอะไรกันอยู่. สิ่งที่เรากำลังวิ่งหาอยู่นั้นนำพาความสุข
ที่แท้จริงมาสู่เราแน่นะ
ผมเคยคิดเสมอว่ามนุษย์เราเกิดมาเพื่อใช้ชีวิต มิใช่การตกเป็นทาสของวัตถุ
หรือสิ่งต่างๆที่มนุษย์เราสร้างและคิดกันไปเองว่ามันคือสิ่งวิเศษ มองกันตาม
ความเป็นจริงมันก็แค่ความสุขจอมปลอมที่ทุกคนวิ่งหากันจนไม่ลืมหูลืมตา
ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา บางอย่างถ้าเราไม่รู้จักใช้สติให้ดี สิ่งที่ได้มาอาจเป็น
ดาบสองคมที่กลับมาทำร้ายเราในที่สุด
ไม่มีใครผิด หรือไม่มีอะไรถูกผิดเที่ยงแท้แน่นอนสำหรับโลกใบนี้ครับ ถึงเวลาแล้ว
ที่เราควรหาเวลาว่าง สถานที่สงบๆเพื่อกลับเข้ามาสะสางขยะในใจเรา กลับไปทำความ
สะอาดของใจเราให้มากขึ้น เมื่อใจสว่างใจสงบ ความสุขอยู่รอบตัวไม่ต้องวิ่งตามหาที่ไหน
คนเราเกิดมาอยากเป็น หรือทำอะไรตามใจเราย่อมเป็นไปได้ทั้งหมดแหละครับ
ความกลัวก็แค่ความไม่รู้เท่านั้น หากกลัวเรื่องไหนก็แค่ศึกษาทำความเข้าใจในสิ่งนั้นให้มากๆ
ในที่สุดความกลัวจะหายไป ความสำเร็จจะเข้ามาแทนที่ อยู่กับความเป็นจริง อยู่กับปัจจุบัน
อย่าเอาอดีตมาหวนหา อย่าเอาอนาคตมากังวลมันจะทำให้เราเป็นทุกข์ ชีวิตจะหาความสุขไม่ได้
ให้จำไว้เลยว่าทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ แน่นอนอะไรก็เกิดขึ้นได้ ขอเพียงยอมรับมันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม จิตใจของนักสู้และผู้เข็มแข็งเท่านั้นที่จะฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆ นาๆ ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น