ชีวิตเมื่อโตขึ้นผมก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะมากขึ้นเลยครับ ว่าตัวเองยังมีจุดบกพร่องที่จะต้องปรับปรุงและพัฒนาตัวเองในหลายๆ ด้านเลยทีเดียว สิ่งที่ตอนเป็นเด็กเราไม่เคยเข้าใจจุดนั้น แต่พออายุมากขึ้นเราถึงได้เข้าใจจุดนี้ได้เป็นอย่างดี งานยุคใหม่ วิถึชีวิตของคนยุคใหม่เปลี่ยนแปลงไปมาก จนบางทีมองแทบไม่เห็นถึงความแตกต่าง และข้อบกพร่องของตัวเอง นับวันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองยิ่งห่างไกลจากความสำเร็จไปทุกที จนไม่รู้จักตัวตนและความต้องการว่าตัวเราเองต้องการอะไรกันเเน่
เอาละครับอะไรที่มันผ่านไปแล้วไม่สามารถทำอะไรได้ ก็ปรับปรุงแก้ไขกันไป ก่อนอื่นเราต้องวิเคราะห์ตัวเองให้ได้ก่อนว่าจุดอ่อนของเราตอนนี้คืออะไร เช่น
1.เป็นคนพูดเสียงเบาฟังดูไม่หนักแน่น
2.ไม่มองตาผู้พูด
3.ฟังยังไม่ทันจบก็ขัดขึ้นมาซะก่อน
4.ตัดสินจากอารมณ์มากกว่า
หลายสิ่งเราทำไปโดยที่เราไม่รู้ตัว บางทีพอตกอยู่ในสถานการณ์นี้ก็มักจะเข้าข้างตัวเอง และหาเหตุผลให้ตัวเราเองเป็นฝ่ายถูกอยู่เสมอ จนไม่พยายามหาข้อบกพร่องของตัวเอง แล้วกลับนำมาปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น สังคมไทยจะมี 2 แบบครับ ผมมองแบบนี้
แบบแรก ก็คือ คนสองคนคนที่ตั้งใจทำงานในสายงานของตัวเองไปเรื่อย ขยัน อดทน และเขาก็ประสบความสำเร็จ และคนที่ไม่ทำอะไรเลย รอแต่ให้โลกมาตัดสิน พอเป็นแบบนี้คนที่ประสบความสำเร็จกลับกลายเป็นว่าลำเอียงไปเข้าข้างเขาโลกช่างไม่น่ายุติธรรมเลย หากมองจริงๆ มันเป็นเพียงแค่ความเหลี่ยมล้ำมากกว่า
แบบที่สอง ก็คือ คนที่เกิดมาต้นทุนต่างกัน แต่เรียน ทำงานในที่เดียวกับแปลกที่ว่าคนที่พื้นฐานดีกว่า กลับได้รับโอกาสที่มากกว่าเพียงเพราะเขาเป็นลูกคนใหญ่คนโต มีชื่อเสียง แบบนี้มากกว่าที่ผมเรียกความไม่ยุติธรรมที่แท้จริง
การที่คนๆหนึ่งวิ่งตามความฝันและเขาก็รัก และมีความชัดเจนในสิ่งที่เขาทำ และตั้งใจมุ่งมั่นทำไมันไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จ ใช่ครับว่าต้นทุนเป็นสิ่งที่แต่ละคนมีไม่เท่ากัน เราอาจเลือกที่จะเกิดไม่ได้ แต่เราสามารถเลือกทำในสิ่งที่เราต้องการ ให้โลกรับรู้ในความเป็นตัวเราได้ครับ ข้อสำคัญต้องฝึกยื่นหยัดด้วยตัวของเราเองให้ได้ ดีที่สุดในแบบที่เราเป็น ไม่ต้องไปคิดและวิ่งตามคนอื่นให้มากนัก มีประโยคหนึ่งที่ผมชอบมาก แต่จำไม่ได้แล้วเป็นของใครเขาเขียนไว้ว่า
จุดเปลี่ยนของชีวิตของคนๆ หนึ่งอยู่ที่ "การตัดสินใจ" บางครั้งการออกจากที่สบายๆ ไปหาแหล่งน้ำใหม่ๆอาจเจอมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ไพศาล ก็เป็นไปได้ (อย่าอยู่ใน Comfort Zone นานๆ)
มันก็คล้ายๆกับการจะให้เสือตัวหนึ่งมันเชื่องได้ ก็คือให้มันอยู่ในที่สบายๆ ให้อาหารมันกินทุกวันจนมันลืมวิธีหาอาหารไปเอง เพราะถึงคุณไปตัดเขี้ยว ตัดเล็บมัน เสือก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ
มนุษย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สามารถ ที่จะดำรงชีวิตได้ตามที่ตัวเองต้องการ ต่างจากสัตว์ที่ไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้ชีวิตนี้เเสนสั้นครับ ลองเปิดโอกาสอะไรใหม่ๆให้กับตัวเองดูครับ
มันมีความจริงซ่อนอยู่ครับ การตัดสินใจคือทางที่จะเปลี่ยนชีวิตคุณไปตลอดการ การเลือกหรือไม่เลือกใครมาบังคับคุณไม่ได้ ก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณเท่านั้นแหละครับ ยังไงผมฝากไว้ด้วยนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น