บางทีผมก็เฝ้านึกถามคำถามและสงสัยกับตัวเองมาตลอดครับว่า ผมมาทำอะไรที่นี้ อะไรเป็นสาเหตุให้ผมต้องก้าวเท้าเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงเมืองแห่งความวุ่นวายแบบนี้อีกรอบ ความรู้สึกที่โตขึ้นและเปลี่ยนไปทำให้ผมรู้อะไรมากขึ้นก็จริง แต่ก็ยังมีบางสิ่งที่ขาดหายไป ยังมีพลังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในความต้องการของผมจริงๆ บางทีรู้สึกมีพลังอยากลุกมาทำมัน บางทีพลังนั้นก็หายไปอย่างไม่รู้สึกตัว ผมจึงได้แต่กลับมานั่งทบทวนตัวเองว่า อะไรกันแน่ที่ผมต้องการในชีวิต
ทรัพย์สินเงินทองหรือความสุข หรืออะไรกันแน่ที่มันคอยผมอยู่ บางทีชีวิตมันก็คงต้องถึงเวลาหยุดอยู่กับตัวเอง หยุดอยู่กับบางเรื่องเพื่อทบทวนตัวเองแล้วก้าวไปต่อ หาไม่เช่นนั้นคุณอาจกลายเป็นโรคซึมเศร้าได้ มันไม่มีผิดหรือถูกหรอกครับ เป้าหมายของชีวิตเราไม่เหมือนกันก็เลยทำให้ทางเดินไม่เหมือนกัน
ผมเคยผิดพลาดล้มเหลวมาหลายครั้ง บางทีก็ไม่เอาไหนเลย การเปรียบเทีียบกับคนอื่นมันคือสิ่งที่ทำให้ตัวเราทุกข์ใจ แต่พอเราเลือกที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เป็นคนใหม่เริ่มต้นชีวิตใหม่ๆ มองโลกในมุมมองใหม่ๆ คุณก็จะได้รับสิ่งใหม่ๆกลับเข้ามา ผมอยากให้คุณรอผมนะครับ "ความฝัน" สิ่งที่ผมต้องการ คงไม่เกินจากนี้ไม่กี่ปีหรอกครับ ยังไงผมก็จะทำตามสัญญาของหัวใจผม
ความสับสนจึงเป็นสาเหตุทำให้เราหลงทาง และไม่กล้าที่จะเดินออกไปตามหาสิ่งที่ต้องการลึกๆอยู่ในใจของเรา บางทีก็แอบมานั่งคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่จะพาเราไปยังจุดไหนกันแน่ ทำไมรู้สึกว่ายังย่ำอยู่กับที่ เราต้องทำอะไรได้ดีกว่านี้ซิ สิ่งเร้ากระตุ้นผมได้ดีที่สุดคือ ธรรมมะ เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงจิตใจได้ผมทุกขณะในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เราสุข หรือทุกข์ ธรรมมะก็ยังใหม่และดีงามอยู่เสมอ เพราะไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า สุดท้ายคุณก็ต้องไปจากโลกใบนี้ คิดดูซิครับคุณจะไปแบบมือเปล่าหรือทำประโยชน์ให้กับโลก สังคมใบนี้ให้มากๆ ค่อยๆคิด ค่อยๆทำไป อย่ากลัวอย่ากังวล ทำมันไปเรื่อยๆเดี๋ยวจะเห็นผลลัพธ์ของมันเองครับ ผมขออยู่ตรงนี้และเขียนบทความสร้างกำลังใจให้คุณต่อไปเรื่อยๆครับ เราจะสู้ไปด้วยกันผมเอาใจช่วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น