บางทีชีวิตมันก็ต้องลองก้าวข้ามอะไรบางอย่างไปบ้างนะครับ ก้าวข้ามความกลัวบางอย่าง เพื่อให้คุณไปพบเส้นทางใหม่ที่บางทีอาจไม่ต้องหันหลังกลับ ให้ก้บเส้นทางเก่าๆ อีก ที่เป็นเช่นนี้มันก็ไม่น่าแปลกอะไร ถ้าเราย้อนไปดูตั้งแต่สมัยยุคโบราณ มนุษย์ต่างก็อาศัยกันเป็นกลุ่ม เป็นชุมชน สังคมมานาน ใครที่มีความคิดเห็นต่าง ก็มักจะโดนขับไล่ออกจากกลุ่มขอตนเอง
มนุษย์ถูกปลูกฝังความกลัวไว้ในจิตวิญญาน ไม่กล้าที่จะลองไปทำอะไรใหม่ๆ เพราะถูกให้ยึดติดกับความมั่งคงเเละปลอดภัยในชีวิต ดูอย่างโคลัมบัสซิครับ การที่เขากล้าเผชิญหน้าที่จะไปท้าทายสิ่งใหม่ จากการล่าอาณานิคม แต่ในท้ายที่สุดก็ไปเจอแผ่นดินใหม่ ซึ่งก็คือ สหรัฐอเมริกา ที่เป็นเจ้าครองโลกในยุคปัจจุบันนี้
แต่ก็อย่างที่เรารู้ๆกันแหระครับ ไม่มีอะไรจะมั่นคง ถาวรจริงๆหรอกครับ ต่อให้เป็นประเทศมหาอำนาจ หรือผู้ยิ่งใหญ่คนใดก็ตาม ท้ายที่สุดคุณก็หนีไม่พ้นเรื่องธรรมดาของโลกอยู่ดี นั่นก็ได้แก่ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดา หรือแม้แต่ความยิ่งใหญ่ ชื่อเสียงเงินทอง มันก็มีได้ และหมดได้ เสื่อมอำนาจได้เช่นกัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันคือโลกสมมุติ ที่เราต้องใช้ตาเนื้อถึงจะมองเห็นความจริงทุกประการ
ปัญหาแบบชาวโลกที่ลุกลามกันตอนนี้ ที่น่ากลัวกว่าการทำสงครามก็คือ ปัญหาปากท้องของประชาชน เพราะประเทศเหล่านี้ นิยมสร้างหนี้กันเพิ่มขึ้น หนี้สินต่อหัวก็ประชาชนก็สูงขึ้นเป็นเงาตามตัว มันก็อาจจะจริงอยู่ครับว่า หนี้สินคือตัวที่จะช่วยขับเคลื่อนธุรกิจให้ไปต่อไปอย่างดี แต่เราก็ต้องมานั่งวิเคราะห์ด้วยครับว่า หนี้ที่ก่อนั้นเป็นหนี้ดี หรือ หนี้เสียกันแน่ โดยดูจากการทำรายได้ให้กับเรากลับมาหรือไม่ ถ้าไม่แสดงว่ามันคือหนี้เสียอย่างแน่นอน
การเป็นหนี้ไม่ใช่เรื่องน่าอาย และไม่ควรหนี้ปัญหานะครับ ควรเผชิญหน้ากับมันวางแผนการใช้จ่ายอย่างรัดกลุ่ม มีวินัยทางการเงิน เป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้ให้หมด ภูมิใจที่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเรา เพื่อคนข้างหลังเข้าไว้ เมื่อคุณได้ประสบการณ์ผ่านมรสุมหนี้เหล่านี้ไปได้ คุณจะเข้มแข็งและมีภูมิคุ้มกันที่ดี และสามารถที่จะเลือกวางแผน ทางเดินของตัวเองได้อย่างสะดวก
ไม่ใช่คิดว่าตัวเองเป็นหนี้ ไม่กล้าลาออกจากงาน แต่มีความฝันเต็มเปี่ยมผมว่า...ถ้ามั่นใจ และคิดว่าอายุไม่มาก ยังสามารถหางานใหม่ได้ เสี่ยงไปก็ไม่เสียหายอะไรนะครับ เพราะคุณอาจประสบความสำเร็จอย่างไม่ต้องกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือนอีกก็ได้ อย่างปล่อยให้ตัวเองตกเป็นทาสของเงิน แต่ต้องเป็นนายของมัน ใช้มันทำงานทุกอย่างแทนเราให้จงได้ ควบคุมมันอย่างมีสติ
เอาละครับ ไม่พูดมาก...เจ็บคอ.. ภาษาวัยรุ่นยุคนี้ครับ ผมก็อยากให้คนที่มีฝันได้ก้าวออกมาทำอะไรใหม่ๆ อย่าติดกับดักอะไร จนไม่สามารถผลักดันให้คุณไปทำอะไรใหม่ๆได้ครับ เพราะยิ่งนานไปอายุคุณมันมีจำกัด และในท้ายที่สุดสิ่งที่น่าเสียใจมากที่สุดก็คือ การไม่ได้ลงมือทำอะไรลงไปเลยต่างหาก อย่าทรยศความฝันของตัวเองครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ
มนุษย์ถูกปลูกฝังความกลัวไว้ในจิตวิญญาน ไม่กล้าที่จะลองไปทำอะไรใหม่ๆ เพราะถูกให้ยึดติดกับความมั่งคงเเละปลอดภัยในชีวิต ดูอย่างโคลัมบัสซิครับ การที่เขากล้าเผชิญหน้าที่จะไปท้าทายสิ่งใหม่ จากการล่าอาณานิคม แต่ในท้ายที่สุดก็ไปเจอแผ่นดินใหม่ ซึ่งก็คือ สหรัฐอเมริกา ที่เป็นเจ้าครองโลกในยุคปัจจุบันนี้
แต่ก็อย่างที่เรารู้ๆกันแหระครับ ไม่มีอะไรจะมั่นคง ถาวรจริงๆหรอกครับ ต่อให้เป็นประเทศมหาอำนาจ หรือผู้ยิ่งใหญ่คนใดก็ตาม ท้ายที่สุดคุณก็หนีไม่พ้นเรื่องธรรมดาของโลกอยู่ดี นั่นก็ได้แก่ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดา หรือแม้แต่ความยิ่งใหญ่ ชื่อเสียงเงินทอง มันก็มีได้ และหมดได้ เสื่อมอำนาจได้เช่นกัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันคือโลกสมมุติ ที่เราต้องใช้ตาเนื้อถึงจะมองเห็นความจริงทุกประการ
ปัญหาแบบชาวโลกที่ลุกลามกันตอนนี้ ที่น่ากลัวกว่าการทำสงครามก็คือ ปัญหาปากท้องของประชาชน เพราะประเทศเหล่านี้ นิยมสร้างหนี้กันเพิ่มขึ้น หนี้สินต่อหัวก็ประชาชนก็สูงขึ้นเป็นเงาตามตัว มันก็อาจจะจริงอยู่ครับว่า หนี้สินคือตัวที่จะช่วยขับเคลื่อนธุรกิจให้ไปต่อไปอย่างดี แต่เราก็ต้องมานั่งวิเคราะห์ด้วยครับว่า หนี้ที่ก่อนั้นเป็นหนี้ดี หรือ หนี้เสียกันแน่ โดยดูจากการทำรายได้ให้กับเรากลับมาหรือไม่ ถ้าไม่แสดงว่ามันคือหนี้เสียอย่างแน่นอน
การเป็นหนี้ไม่ใช่เรื่องน่าอาย และไม่ควรหนี้ปัญหานะครับ ควรเผชิญหน้ากับมันวางแผนการใช้จ่ายอย่างรัดกลุ่ม มีวินัยทางการเงิน เป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้ให้หมด ภูมิใจที่ได้ทำอะไรเพื่อตัวเรา เพื่อคนข้างหลังเข้าไว้ เมื่อคุณได้ประสบการณ์ผ่านมรสุมหนี้เหล่านี้ไปได้ คุณจะเข้มแข็งและมีภูมิคุ้มกันที่ดี และสามารถที่จะเลือกวางแผน ทางเดินของตัวเองได้อย่างสะดวก
ไม่ใช่คิดว่าตัวเองเป็นหนี้ ไม่กล้าลาออกจากงาน แต่มีความฝันเต็มเปี่ยมผมว่า...ถ้ามั่นใจ และคิดว่าอายุไม่มาก ยังสามารถหางานใหม่ได้ เสี่ยงไปก็ไม่เสียหายอะไรนะครับ เพราะคุณอาจประสบความสำเร็จอย่างไม่ต้องกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือนอีกก็ได้ อย่างปล่อยให้ตัวเองตกเป็นทาสของเงิน แต่ต้องเป็นนายของมัน ใช้มันทำงานทุกอย่างแทนเราให้จงได้ ควบคุมมันอย่างมีสติ
เอาละครับ ไม่พูดมาก...เจ็บคอ.. ภาษาวัยรุ่นยุคนี้ครับ ผมก็อยากให้คนที่มีฝันได้ก้าวออกมาทำอะไรใหม่ๆ อย่าติดกับดักอะไร จนไม่สามารถผลักดันให้คุณไปทำอะไรใหม่ๆได้ครับ เพราะยิ่งนานไปอายุคุณมันมีจำกัด และในท้ายที่สุดสิ่งที่น่าเสียใจมากที่สุดก็คือ การไม่ได้ลงมือทำอะไรลงไปเลยต่างหาก อย่าทรยศความฝันของตัวเองครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น