พอพูดถึงหัวข้อนี้ มันเป็นเรื่องที่แปลกมากนะครับ มนุษย์เราเกิดมาแล้วนอกจากความรัก โลภ โกรธ และก็หลง บวกกับความกลัวในเรื่องต่างที่เกิดเข้ามาในชีวิตของเรา ล้วนแล้วแต่แตกต่างกันตามประสบการณ์ของชีวิตในแต่ละครับ นั่นก็คืออีกเรื่องหนึ่ง "ความเหงา" มันมาได้ยังไงนะ บนโลกนี้มีคนมากมายเป็นร้อยเป็นพัน ที่เราได้ประสบพบเจอแต่คนเหล่านั้นก็ไม่ได้ทำให้เราหายเหงาไปได้
เรากลับแค่ต้องการใครสักคนหนึ่งเท่านั้นเอง ใครสักคนที่เข้าใจและพร้อมที่จะเป็นเพื่อนเดินทางไปด้วยกันกับเรา โลกใบนี้มันกว้างเกินกว่าที่เราจะเดินไปได้คนเดียว ถ้าหากเรามาวิเคราะห์หาสาเหตุจริงๆแล้ว ผมว่า "อาจเป็นเพราะธรรมชาติล้วนแล้วแต่สร้างให้มนุษย์ต้องอยู่ด้วยกันเป็นคู่" นี่แหละจึงเป็นที่มาของความเหงา แท้ที่จริงคำว่าคู่ ไม่ได้หมายรวมถึงเพศสภาพนะครับผมว่า ขอแค่ใครสักคนหนึ่งที่มีความคิดเห็นอะไรที่ไปด้วยกันได้ ในการใช้ชีวิตประจำวันร่วมกัน
คนบางคนไม่ได้อยากเป็นโสด แต่การที่เขาเลือกที่จะเป็นโสด เหตุผลหลักก็เพราะว่า "เขารู้สึกสบายใจในการที่จะใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวหรืออิสระบ้าง ถามว่าเหงาไหมมันเกิดขึ้นอยู่แล้วครับ ไม่ว่าคุณจะมีคู่หรือไม่มีคู่ ความเหงามันก็เกิดขึ้นเพราะมันคือสภาวะจิตของมนุษย์นั่นเอง
ถ้าเรามองเรื่องเหล่าแบบคนที่เข้าใจโลกได้จริงๆ ถึงแม้ความเหงามันเกิดขึ้น มันก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอกครับ บางคนอาจหาวิธีการต่างๆเพื่อที่จะคลายความเหงา นอกเหนือจากปัจจัยสี่แล้วก็ยังเป็นเรื่องที่มนุษย์ยังต้องทำก็คือ ประโยชน์ท่านนั้นเอง การออกไปทำประโยชน์ให้กับโลกใบนี้ให้กับผู้คนได้ย่อมเป็นเรื่องทีดี บางคนกล่าวว่าการเป็นคนรวยจะช่วยผู้คนได้มากกว่า ยอมรับครับว่าเป็นเรื่องจริง แต่ทำไมต้องรอให้รวยก่อนละครับ ผมว่าการที่เราอยากที่จะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องรอให้รวยก่อน เราช่วยได้อยู่แล้วเท่าที่ความสามารถเราจะทำได้ นั่นมันเป็นการฝึกฝนจิตใจเบื้องต้น ต่อไปภายหน้าถ้าคุณรวย มันก็เป็นการต่อฐานที่ดีให้กับชีวิตคุณได้ คนที่รวยก็เริ่มจากจุดเล็กๆเท่านั้นแหละครับ
ความต้องการของมนุษย์มันมีแตกต่างกัน บางคนก็มีเหตุผลในแบบของเขา เราเอาเรื่องอุดมคติเหตุผลมาพูดกัน ย่อมไม่จบและพาลจะทะเลาะกันเปล่าๆ เพราะฉะนั้นจงเลือกพูดคุยในเรื่องที่ม้ันจะสร้างสรรค์และหาทางที่จะสร้างประโยชน์ร่วมกันดีกว่าครับ บางคนถามว่าแล้วตัวฉันจะทำประโยชน์อะไรได้ละ ในเมื่อทุกวันนี้ยังไม่สามารถให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นมาได้เลย แท้ที่จริงคิดแบบนี้ก็ไม่ถูกเสมอไปนะครับ ยกตัวอย่างผมเองก็ไม่ได้ว่าประสบความสำเร็จถึงขั้นมหาเศรษฐีแต่ผมก็เลือกมีความสุขในแบบที่ผมกำลังทำในปัจจุบันได้ การที่ผมมาเขียนเเชร์เล่าประสบการณ์ต่างๆ แบ่งปันความสุขและวิธหาทางออกให้กับปัญหาต่างๆ ผมเชื่อว่ามันก็สร้างประโยชน์ให้ไม่มากก็น้อย ผมไม่ได้ต้องการเป็นคนดัง แต่ผมอยากสร้างเครือข่ายที่ผู้คนต้องการทำความดี และแบ่งปัน ร้อยยิ้ม ความสุข และสิ่งต่างๆให้กับโลกใบนี้
โลกทุกวันนี้มันก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายมากพออยู่แล้ว เราอย่ามาทะเลาะกันเพื่อแย่งชิงสิ่งที่ไม่จีรังเลยครับ เพราะสุดท้ายเราก็ต้องจากโลกใบนี้อยู่ดี ไม่ใช่ว่าผมไม่สนับสนุนให้คุณเป็นคนรวย หรือประสบความสำเร็จนะครับ นั่นคือสิ่งที่คุณควรจะทำอยู่แล้ว นอกเหนือจากสิ่งที่ผมได้กล่าวถึง ความสุขที่แท้จริงต้องเริ่มจากตัวเรา จากจิตใจของเรา ทำมันให้พร้อมให้เต็ม ไม่ว่าคุณจะอยู่ในสถานะอะไรยังไงในตอนนี้ หยุดเอาตัวเราเองไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น และสร้างเส้นทางของเราเองในแบบที่มันอยู่ในอุดมคติเราจริง หยุดวิ่งตามคนอื่นเพียงเพราะว่าเขาว่ามันดีสำหรับเราหรือใครต่อใคร การจะเป็นผู้ให้หรือบุคคลที่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่จากเสียงของคนอื่น มันอยู่ที่ตัวคุณนั่นแหละครับ ว่าคุณพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่มากน้อยแค่นั้น บนเส้นทางแห่งความสำเร็จบางทีมันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวังเอา หรือที่ใครต่อใครคาดหวังเอาไว้ แต่เรามีความสุขที่สุดนั่นแหละคือ ความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น