ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องระดับบุคคล ไปจนถึงระดับชาติ พอย้อนกับมามองเรื่องนี้ทำให้ผมได้เข้าใจหลักคำสอนของศาสนามากยิ่งขึ้น
กล่าวคือ ยามขึ้นอย่าหลง ยามลงอย่าท้อ
ทุกสิ่งทุกอย่างตั้งอยู่บนความไม่แน่นอน อะไรที่เราไปยึดมั่นถือมั่นว่ามันต้องเป็นไปแบบนี้ ต่อไปมันก็ไม่อาจเป็นแบบนี้ก็ได้ เรากำลังหลงบางทีถึงกับทนงตนเอง ว่าตัวเราเองดีเหนือคนอื่น แท้ที่จริงมันอาจไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไป อาจมีคนที่เหนือกว่าเรา เก่งกว่าเราเพียงแต่เขาไม่เปิดเผยตัวตนออกมาเท่านั้นเอง
เราเอาแต่หวังพึ่งพาแต่คนอื่น โดยลืมไปว่ามนุษย์เราต้องหันมาพึ่งพาตัวเราเอง นั่นคือ หลักการเบื้องต้นของมนุษย์ที่ควรพึ่งปฎิบัติ การเรียกร้องอะไรมากเกินความจำเป็น มองเห็นผลประโยชน์ส่วนตนมาก่อนประโยชน์ส่วนรวม ในท้ายที่สุดปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ที่ดูไม่สำคัญก็อาจจะรุกลาม กลายเป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติ จนในที่สุดตัวคุณก็จะได้รับความเดือนร้อนตามไปด้วย
ทุกสิ่งที่มนุษย์ทำลงไป ไม่ว่าจะเป็นเหตุดี หรือเหตุไม่ดี มันย่อมส่งผลสะท้อนกลับ ในรูปของ "กฎแห่งกรรม" โดยเฉพาะประเทศไทย ถ้าคนไทยไม่ทะเลาะกันเอง ไม่มีการคอร์รั่ปชั่น รับรองได้ว่าประเทศของคุณไม่น้อยหน้าใครในโลกเลยครับ ผมไม่ได้ต้องการให้คุณเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครหรอกว่า ประเทศเขาดีกว่าหรือประเทศเราดีกว่า
สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือ คนไทยชอบดูถูกกันเอง เรื่องที่วิพากวิจารญ์กันเยอะสุด น่าจะเป็นเรื่องคนไทยอ่านหนังสือวันละ 7 บรรทัดนี่แหละ คนไทยด้วยกันชอบย้ำมาก ผมว่านะ.. ประเทศจะก้าวไปข้างหน้าหรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่เพียงแค่การอ่านหนังสือหรอกครับ
มีสิ่งสำคัญกว่านั้นอีก สำหรับผมคือ ความดี ความมีระเบียบวินัย ความรักและสามัคคีกันเองในชาติ และความซื่อสัตย์สุจริต สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่จะทำให้คุณไปได้ไกลกว่าในทุกด้าน คนฉลาดขึ้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำประโยชน์ให้ชาติได้ ถ้าหากคนนั้นเป็นคนไม่ดี ก็ย่อมนำหายนะให้กับชาติได้เหมือนกัน
ผมเข้าใจนะครับว่า สังคมปัจจุบันนิยมชมชอบคนเก่ง คนรวย มากกว่าคนดีด้วยซ้ำ แต่แก่นแท้ยังไงก็คือ แก่นแท้ มันจะไม่ดีกว่าเหรอถ้าคุณจะเป็นคนเก่ง คนรวย และมีจิตใจที่ดีด้วย โลกและผู้คนจะสรรเสริญคุณมากแค่ไหน อย่าว่าแต่โลกเลยครับ ชีวิตหลังความตายของคุณ มันก็ต้องไปพานพบในสิ่งที่ดีแน่นอน ลองหยุดนิ่งกับทุกอย่าง หันมาดูความเป็นไปของโลกตามแบบที่มันควรจะเป็น มองเห็นโลกในหลายๆมุม ตามแบบที่มันควรจะเป็น แล้วใช้ชีวิตอย่างมีความสุข รู้จักปล่อยวางกับบางสิ่ง เข้าถึงแก่นแท้ของชีวิตคุณ พึ่งพาตัวเองให้มากๆ และแบ่งปันสิ่งต่างๆให้ผู้อื่นแค่คิดโลกก็น่าอยู่ขึ้นมาหลายเท่าแล้วนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น