อุปสรรค์มีไว้ก้าวข้ามมันไป

วันนี้ขอนอกเรื่องนะครับ  สองวันที่ผมหายไป ผมได้มีโอกาสไปใช้ชีวิตทางธรรมที่วัดแห่งหนึ่ง  ชื่อปลายนา  อยู่แถวปทุมธานี  ไม่ต้องพูดถึงบรรยากาศครับ  ดูได้จากภาพเลย

ชีวิตมนุษย์เราแท้จริงก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้  นั่นคือ

กรรมปาก  กับ  กรรมท้อง  กรรมคือการกระทำไม่ว่าจะในทางที่ดีหรือไม่ดี

ทุกอย่างก็คือความโลภ ความโกรธ ความหลง   สามตัวนี้ที่ทำให้มนุษย์ที่ไม่อบรมกายอบรมจิตก็จะต้องตกเป็นเครื่องมือของสิ่งเหล่านี้  คำถามคือแล้วทำได้อย่างไรก็คือ การเจริญภาวนาเพื่อสติของตนให้สูงขึ้น

อุปสรรค์ที่ทำให้การเจริญภาวนาไม่บรรลุวัตถุประสงค์เท่าที่ควรก็คือ นิวรณ์ 5  ได้แก่

1.ความยินดีพอใจในกามคุณทั้ง 5 อันได้แก่ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
2.ความโกรธแค้นขุ่นเคืองภายในจิตใจ
3.ความหดหู่ ท้อแท้ สิ้นหวัง
4.ความฟุ้งซ่านการปรุงแต่งของจิต
5.ความลังเลสงสัย  ไม่แน่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ตัวอุปสรรค์ทั้ง 5 ตัวนี้ หากเราสามารถก้าวข้ามมันไปได้เสมือนมีกำแพงใหญ่ที่ขวางกั้นเราอยู่  ถ้าเราสามารถก้าวข้ามไปได้  หรือทลายกำแพงเหล่านี้ไปได้  ไม่ว่าปัญหาอะไรที่เกิดขึ้นก็ตามแต่เราก็สามารถก้าวข้ามมันไปได้  ยกตัวอย่างเช่น

1.ความพอใจยินดีในกามคุณทั้ง 5  ระลึกถึงความตายอยู่เสมอ  พิจารณาอย่างถี่ถ้วนว่าสิ่งใดๆทั้งหลายเหล่านี้ล้วนไม่เที่ยง  เกิดขึ้น  ตั้งอยู่ และก็ดับไป
2.ความโกรธแค้นขุ่นเคือง  พระพุทธองค์เคยตรัสไว้ว่า ทานสูงสุดให้ศาสนาก็คือ อภัยทาน  จงให้อภัยกับเพื่อมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย นอกจากเป็นผลดีกับตัวเราแล้วยังไม่ไปสร้างกรรมต่อไปอีก
3.ความหดหู่ ท้อแท้ สิ้นหวัง  ให้มองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา  เพราะเมื่อเกิดเป็นมนุษย์แล้วล้วนแต่ต้องประสบพบเจอกับสิ่งเหล่านี้  เป็นของธรรมดา  พยายามรับรู้ด้วยความมีสติตามความเป็นจริงของชีวิต
4.ความฟุ้งซ่านปรุงแต่งจิต  วิธีที่ดีที่สุดคือ  การฝึกสมาธิ ฝึกรู้ลมหาย หรือ การเคลื่อนไหวรู้ตัวอยู่ทุกขณะก็จะทำให้เราลดความฟุ้งซ่านลงได้
5.ความลังเลสงสัย  บุคคลจะทำอะไรก็ตามแต่ล้วนต้องอาศัยความเชื่อเป็นเหตุ  ความเชื่อในที่คือ ต้องเชื่อในสติปัญญา  รู้เห็นถูกต้อง  ไม่งมงาย และสามารถพิสูจน์ได้