ผมว่าชีวิตเราจะเป็นอย่างไรมันก็อยู่ที่เรานั่นแหละครับ หาใครที่ไหนไม่ โลกแห่งการเดินทางและการเรียนรู้มันมีอะไรใหม่ๆให้เราได้เรียนรู้อยู่เสมอ ๆ บางทีก็ตอบโจทย์ปัญหาเราบ้าง ไม่ตอบโจทย์ปัญหาเราบ้าง แต่นั่นแหละครับมันก็คือรสชาติของชีวิต บางทีเรากลับไปมองคนรอบตัวบ้าง อ้าวเขาไปถึงไหนต่อไหนกันละ แล้วเหตุใดเรายังมานั่งอยู่ที่เดิมกันแน่ มีคำถามเกิดขึ้นในใจ
เราไม่มีความสามารถหรือ ?
เรายังดีไม่พอหรือ ?
ทำไมเรายังไม่ก้าวไปข้างหน้า ?
บางทีผมก็เฝ้าคิดนะครับ สาเหตุที่เขาไปได้นั่นเพราะความชัดเจนในเป้าหมายในชีวิตของตัวเอง คนเราพอตั้งธงไปแล้ว ก็ย่อมนำหน้าผู้อื่นนั่นเอง แล้วทำไมแทนที่จะมานั่งน้อยใจกับสิ่งเหล่านี้ คุณไม่มานั่งทบทวนตัวเองใหม่ ฉันจะไปยังจุดที่ฉันต้องการได้อย่าง มีวิธีการไหนบ้างที่จะทำให้เป้าหมายของฉันเป็นจริง
เหมือนการเรียนหนังสือ พอเราได้เรียนรู้มากขึ้น ได้อ่านมากขึ้นก็ทำให้มุมมองเราเปลี่ยนไปมาก ทั้งความคิด ทัศนคติ และวิถีการดำรงชีวิต เราไม่อาจเป็นทุกอย่างได้ตามต้อง เมื่อเรามีอายุมากขึ้น เราควรรู้จักปฎิบัติบางสิ่งที่เข้ามา เพื่อรับแต่สิ่งที่เราต้องการกับชีวิต โดยสอดคล้องกับเป้าหมายของเราด้วย โลกแห่งการเดินทางใบนี้ยังอีกยาวไกล ไม่มีใครตอบได้ว่าเราจะไปถึงจุดหมายได้ทุกคนหรือไม่
แต่ที่รู้คือ ทุกคนมีเวลาจำกัดเท่าๆกัน หรือบางคนก็อาจไม่สุดแท้แต่โชคชะตา
ผมไม่อาจทราบได้ว่าคุณปรารถนาสิ่งใด แต่สิ่งที่รู้ลึกๆส่วนใหญ่ของมนุษย์ล้วนมีความต้องการอยู่ในใจกันแล้วทั้งนั้น เพราะฉะนั้นจงเดินไปตามความใฝ่ฝันของคุณ อย่าให้ไฟในตัวคุณมอดลงเด็ดขาด อย่าให้ใครมาดับไฟฝันของคุณไปได้ ก้าวไปด้วยกันครับ ด้วยพลังที่สร้างสรรค์ และเต็มเปี่ยมไปด้วยจินตนาการและจิตวิญญานที่ยิ่งใหญ่
คุณเป็นอะไรก็ได้ตามแต่ใจคุณปรารถนา ทุกอย่างอยู่ที่ตัวคุณหาใช้คนอื่นไม่ ประกาศให้โลกได้รับรู้ว่าบนโลกใบนี้ ยังมีพื้นที่ว่างให้คุณได้ยืน และสูดลมหายใจได้อย่างเต็มที่ พลังกายและพลังใจที่อยู่ในตัวคุณ ตั้งมั่นและดึงศักยภาพมันออกมาใช้ คุณทำได้ถ้าคุณคิดว่าคุณทำได้ครับ เพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่าเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น