คุณเคยสังเกตุไหมครับว่ามนุษย์พอได้อย่างหนึ่งแล้ว เขามักจะเรียกร้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ผมก็ไม่แน่ใจนะครับว่าสาเหตุเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ มนุษย์ทุกคนต้องการได้รับการยอมรับอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่เรียกร้องเด็ดขาด คนบางคนเรียกร้องตลอดจนไม่รู้จักพอ บางทีนะครับพอมองกลับกันผมคิดว่า อาจมีตัวผลักบางอย่างให้เขาต้องทำอย่างนั้นไม่งั้นเขาคงไม่ทำหรอกครับ
ผมมาใช้ชีวิตที่ลาวกับคนลาว ผมได้เห็นอะไรที่แตกต่างกันมากมายเลยครับ ผมว่านะ คนลาวเป็นคนที่ขี้เกรงใจอย่างมากทีเดียวครับ เขายึดมั่นในศักดิ์ศรีมาก ไม่ชอบเอาเปรียบคนอื่น แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ยอมให้คนอื่นมาเอาเปรียบตัวเขาด้วยเช่นกันครับ ระบบการเมืองการปกครองที่นี้ หลายคนที่คิดทหารเป็นใหญ่ ใช่ครับว่าทหารเป็นใหญ่ แต่คนที่เก็บค่าคุ้มครองกับเป็นตำรวจครับ ไม่ว่าจะเป็นค่าคุ้มครองเรื่องใดๆก็ตาม ที่ผมเล่าไม่ได้ต้องการจะตำหนิอาชีพใดๆนะครับ แต่มันส่อให้เห็นหลายอย่างเลยครับ แท้จริงวิถีชีวิตของเขาก็ไม่แตกต่างจากคนไทยเรามากเท่าไหร่
ที่ผมยกเรื่องนี้มาพูดเพราะต้องการให้คุณได้เห็นว่า ชีวิตคนเราเกิดมาบนโลกใบนี้ ฟ้ากำหนดให้เราเกิดมา แต่หลังจากนั้นเราต้องลิขิตชีวิตด้วยตัวของเราเองครับ บางทีนะครับในความโชคร้ายก็ยังแฝงไปด้วยโอกาสต่างๆมากมาย เราสามารถแสวงหาความโชคร้ายในที่นั้นได้ ชีวิตบางทีเราต้องปล่อยให้มันช้าลงบ้างนะครับ ดูอย่างคนลาวซิครับ เขาไม่เป็นหนี้ เขาไม่ได้ร่ำรวยมากมายแต่เขาก็มีความสุขมากทีเดียว โจทย์ของชีวิตอาจไม่ใช่การมีเงินเป็นพันล้าน แสนล้านก็ได้ ลองหยุดค้นหาทุกอย่างมองเข้ามาที่ตัวคุณดูนะครับ เพราะคำตอบที่แท้จริงอาจไม่ได้อยู่ไกลที่ไหน
ชีวิตไม่จำเป็นต้องไปสร้างกฎเกณฑ์อะไรให้มันยุ่งยากมากมาย แค่ใช้ชีวิตในแต่ละวันให้เป็นวันที่คุณมีความสุข มันก็ดีที่สุดแล้ว หากใครกำลังเครียดคิดแก้หาทางออกไม่เจอ ลองมาพักผ่อนทีลาวดูครับ บางที่คุณอาจจะพบคำตอบอะไรใหม่ๆ ให้กับชีวิตของคุณได้ (มันอาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด แต่มันจะเปลี่ยนชีวิตคุณไปตลอดกาลครับ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น