มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่กับตัวเองได้ยากที่สุด จิตใจเรามักจะวุ่นวายไปกับทุกเรื่อง และนี่ก็คือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เราไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตสักที เพราะการไม่สามารถฝึกจิตของตัวเองได้ ผมนี้ผมมีเทคนิคในการอยู่กับตัวเองให้ได้
ก่อนอื่นเราต้องหาตัวเราให้เจอซะก่อนว่าตัวเราชอบอะไรจริง แล้วเอาเวลาอยู่กับมันให้ได้ เพราะถ้าเป็นสิ่งที่เราชอบเราจะอยู่กับมันได้นาน ไม่เบื่อง่าย วิธีการไม่ให้จิตเราวุ่นให้คุณลองวิธีง่ายคือ ฝึกหายใจเข้า-ออก ลึกๆ สูดให้เต็มปอดแล้วออกให้เต็มปอด ทำไปเรื่อยๆ แล้วคุณจะมีสมาธิในการใช้ชีวิต ช่วงเวลาที่คุณไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้ ให้คุณลองหาไรทำก็ได้ เริ่มต้นจากตั้งคำถามกับตัวเองว่า "สิ่งที่ฉันทำจะนำฉันไปสู่เป้าหมายได้หรือไม่" ถ้าคำตอบมันไม่ใช่ ก็อย่าไปเสียเวลาเลยครับ
คุณพอจะรู้จักต้นไผ่จีนไหมครับ ไผ่จีนเป็นไผ่ที่คนจีนนิยมปลูกกันมาก เพราะเชื่อว่าจะนำมาซึ่งผาสุก และรากฐานที่มั่นคง เหตุก็เพราะว่าต้นไผ่จีน ตอนที่ปลูกใหม่ต้องใช้เวลาถึง 5ปีกว่าต้นจะโตไปสักวาหนึ่ง ซึ่งกินเวลานานมาก แต่หลังจาก 5 ปี มันจะโตเร็วมากเรียกว่า โตไปวันละ 1 ข้อไผ่เลยทีเดียว ยิ่งถ้าคุณไม่ตัดมัน มันก็จะโตเท่ากับตึกสูงเป็น 10 ชั้นได้ เหตุเพราะอะไรคุณรู้ไหมครับ ก็เพราะในช่วง 5 ปีแรก มันไม่ได้โตจากข้างบนก็จริง แต่มันโตจากข้างล่าง ต้นไผ่จะแผ่รากและขยายอาณาเขตของตัวเอง บางทีอาจแผ่ยาวไปถึงรัศมี 1 กิโลเมตร เพื่อหาอาหารที่สมบูรณ์มากที่สุด นี่จึงเป็นเหตุผลที่หลังจาก 5ปีมันถึงได้โตไวเพราะมันได้สร้างรากฐานที่สมบูรณ์ไว้แล้วนั่นเอง
คนเราทำอะไรก็ตาม พื้นฐานในเรื่องที่เราอยากรู้ พื้นฐานครอบครัว และพื้นฐานทางใจคุณจะต้องดีก่อน การจะได้รับสิ่งดีๆ ส่งผลดีกับตัวเรา ฐานเราก็ต้องปูมาอย่างดีเสมือนต้นไผ่จีน ช่วงเวลาที่คุณทุกข์ สับสน หรืออะไรก็ตาม นี่จึงเป็นช่วงที่ดีที่สุดในการทบทวนตัวเอง อยู่กับตัวเองให้ได้ คอยฟังเสียงของหัวใจของตัวเอง ตรงไหนที่เรารู้ว่ามันไม่ใช่ มีอะไรผิดพลาดเราก็ต้องรีบแก้ไข อย่ายึดติด อย่าทำตัวเองให้มีอัตราให้มาก ชีวิตที่ว่างนั่นแหละจะทำให้คุณปล่อยวาง และคิดหาทางแก้ปัญหาต่างๆให้กับชีวิตคุณได้ดีที่สุด
สิ่งหนึ่งในใจของมนุษย์ที่เรากลัวกันจริงมีไม่กี่เรื่องหรอกครับ ถ้าเรานึกได้จริง ปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ทั้งนั้น ถ้าเรามองกันจริงอะไรๆในชีวิตมันก็ไม่แน่นอนหรอกครับ พรุ่งนี้กับชาติหน้าไม่รู้อะไรจะมาก่อนกันด้วยซ้ำ สิ่งที่เราพึ่งระลึกถึงเสมอก็คือ การใช้ชีวิตอย่างมีสติและไม่ประมาทในชีวิต มีธรรมมะเป็นเส้นทางในการดำเนินชีวิต มีเป้าหมายเป็นแรงผลักดัน และมีชีวิตเพื่อทำประโยชน์ให้กับผู้อื่น และทำกิจประโยชน์ของตนให้เสร็จลุล่วง เหล่านี้แหละครับคือคูณค่าของความเป็นคนที่แท้จริงครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น