ในวันที่เรารู้อ่อนล้า อ่อนแรง เหมือนร่างกายไม่สามารถจะตอบรับอะไรได้ ชีวิตก็มักจะมีปลายอุโมงค์ที่คอยเปิดรับเราอยู่เสมอ ขอเพียงแค่เรามีขันติบารมี ต่อสู้กับความอดทนในชีวิต อุปสรรค์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรานั่นเป็นบททดสอบว่าเราจะผ่านเกมส์ชีวิตนี้ไปได้หรือไม่ บางครั้งก็มีเหนื่อยท้อใจกับชีวิต เหมือนไม่อยากจะทำอะไรต่อ เป็นเรื่องธรรมดาขอให้คุณสู้ต่อไป
ชีวิตคนเราอาจไม่ได้เป็นไปดังที่เราหวังทุกอย่างหรอกครับ บางทีอาจมีเหตุอาจบางอย่างทำให้เราไม่เป็นไปดังที่ใจเราคิด หน้าที่ของเราคือ ทำหน้าที่ของเราให้มันดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ตอนนี้ผมเขียนบทความนี้ คุณรู้ไหมครับว่าแม่ผมป่วยเป็นมะเร็งและอากาศก็ลุกลามขึ้นเรื่อย แกเริ่มเบื่ออาหาร กินข้าวน้อยลง และไม่ค่อยมีแรง ผมก็ทุกข์ใจมากนะครับแต่ผมก็เชื่อว่าผมต้องผ่านมันไปให้ได้
ใครที่เจอปัญหาแบบผม กำลังใจของคนในครอบผมบอกเลยว่ามันสำคัญมาก และที่สำคัญคือเงินทอง ถ้าเป็นไปได้เก็บไว้ยามฉุกเฉินด้วยนะครับ เพราะจำเป็นมาก ทุกวันผมได้แต่คิดหาหนทางต่างๆ เพื่อให้ผ่านพ้นวันเลวร้ายเหล่านี้ ผมคงไม่ต้องไปเรียกร้องเทวดาองค์ใดหรอกครับ ผมเชื่อตามหลักคำสอนของพุทธศาสนาว่า ตนเป็นที่พึ่งของตน และมันก็เป็นอย่างนั้นจริง ใครไม่ประสบพบเจอเหตุการณ์แบบมักจะพูดไปต่างๆ นาๆ เอาเข้าจริงถ้าคุณด้วยตัวเองแหละครับ คุณถึงจะเข้าใจจริงว่ามันเป็นยังไง
บางทีการแสดงความอ่อนแอออกมาก็ไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้น ผมไม่ได้หมายความว่าคุณอ่อนแอไม่ได้นะครับ คนเรามีเสียใจ ผิดหวัง อ่อนแอได้หมด แต่คุณต้องเลือกใช้ให้ถูกกับสถานการณ์ด้วยครับ บางทีเรื่องราวร้ายก็พิสูจน์อะไรหลายอย่างเลยนะครับ เช่น ผมคุยกับพ่อมากขึ้น เรามีเวลาร่วมกันมากขึ้น และเรารักกันมากขึ้น ขอบคุณสิ่งดีๆ ญาติๆและเพื่อนฝูงคนรอบข้างที่เป็นห่วง และน่ารักกับผมเสมอ
สิ่งที่ดีที่สุดก็คือการเผชิญหน้ากับความเป็นจริง อย่างหนีปัญหาเพราะไม่ได้ทำให้ปัญหาหายไป แต่มันจะหนักกว่าเดิม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดความเราต้องยอมรับความเป็นจริงให้ได้ ศรัทธาและความเชื่อที่ยิ่งใหญ่ จะทำให้คุณได้รับพรดีๆ จากสวรรค์อย่างแน่นอนครับ ผมเป็นกำลังใจให้คนที่ถอดใจกับอะไรก็ตาม ขอให้คุณลุกขึ้นสู้ แล้วเราเดินไปด้วยกันครับ เราจะผ่านพ้นมันไปด้วยกัน ขอให้ทุกท่านโชคดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น