บางคนใช้ชีวิตมาครึ่งทางแล้วยังไม่รู้จักตัวเองเลย ว่าตัวเองรัก ชอบ ต้องการอะไรกันแน่ในชีวิต มีเหตุผลหรือข้ออ้างต่างๆนาๆ ที่เราให้กับตัวเองมากมาย จึงไม่แปลกใจอะไรเลยที่คนประสบความสำเร็จจึงมีน้อยกว่า เพราะโลกต้องการพิสูจน์หาผู้ที่สอบผ่านเท่านั้น น้อยคนที่จะโทษตัวเองในความผิดพลาดต่างๆ แต่กลับไปโทษโชคชะตา ฟ้าดิน ไม่ต้องไปโทษหรอกครับควรโทษตัวเราเองนั่นแหละดีที่สุด
เมื่อเวลาผ่านไปทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ความคิดเราก็โตขึ้น เรารู้จักใช้ความคิดมากขึ้นไม่ว่าจะทำอะไรหรือตัดสินใจอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่เราลืมคือ เราลืมกลับเข้ามาในตัวเราเอง กลับมาทบทวนบทเรียนที่ผ่านมาว่าเราได้รับอะไรบ้าง ควรจะปรับปรุงแก้ไขอะไรตรงไหนเราเอาแต่มองคนอื่นแย่ไปหมด จนลืมหันกลับเข้ามาหาข้อบกพร่องในตัวเราเอง บางคนท้อและล้มเลิกไป แต่สำหรับผมไม่มีเหตุผลอะไรจะทำให้ผมมาล้มเลิกความคิดผมได้ ผมรักการเขียนหนังสือ ผมก็จะยังคงเขียนต่อไป ผมเชื่อว่าสักวันบทความ สิ่งดีๆที่ผมต้องการแบ่งปันจะสร้างให้กับผู้พวกเขาจะได้ใช้มัน
เวลาที่คุณท้อใจเหนื่อยกับชีวิต ลองมองสิ่งรอบตัวเราก่อนครับ ใครที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเราบ้าง เราทำเพื่อใครไม่สำคัญหรอกครับว่าสิ่งที่เราทำจะพาเราไปยังจุดไหน สำคัญที่ว่าเราทำเพื่อใคร และใครได้รับประโยชน์จากเราบ้าง เมื่อเขาได้รับตัวเราก็ได้รับเช่นเดียวกันครับ บนโลกที่ดูสับสนวุ่นวาย เราต่างเจอบททดสอบต่างๆ นาๆ ทำให้เราล้มเเล้ว ล้มอีก ข้อสำคััญคือคุณต้องรีบลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับมันให้ไวที่สุด ในวันที่หมดหนทางก็ยังมีอีกหลายๆทางยังเปิดให้คุณเสมอ ถ้าคุณไม่ล้มเลิกมัน นึกถึงภาพที่คุณต้องการทุกวัน ทำวันละนิดเชื่อครับว่าสิ่งเล็กๆ จะสร้างสิ่งยิ่งใหญ่ได้แน่นอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น