วันนี้ผมตื่นแต่เช้ามองท้องฟ้าที่มืดครึ้มจากฝนที่กำลังจะลงเม็ด ภาพนี้เป็นภาพที่ทำให้ผมนึกถึงบ้านที่ต่างจังหวัดที่มี พ่อ แม่ พี่ น้องของผม มันทำให้ผมมีความสุขมากที่ทุกคนได้อยู่พร้อมหน้ากัน แต่วันนี้ ตัวผมกับมองออกไปนอกหน้าต่างเพียงคนเดียว จิตใจคิดถึงแต่ที่บ้าน ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่งเมื่อความฝันของผมเป็นจริงขึ้นมา ผมจะทำให้ครอบครัวของผมกลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้งหนึ่ง
ผมอยากขอบคุณกำลังใจดีๆจากหลายคน จากพ่อแม่ เพื่อน พี่น้อง คนรอบข้าง และหนังสือดีๆ ที่อ่านและนำความรู้มาพัฒนาตัวเองได้เป็นอย่างดี เคยมีครั้งหนึ่งนะครับผมรู้สึกคิดอะไรไม่ออก ก็เลยเดินออกนอกห้องขึ้นรถเมล์ฟรีไปตามทางจนสุดสาย ทำให้ผมรู้สึกเลยว่า ตัวเองโชคดีกว่าอีกหลายคนมากที่เขาลำบากกว่าเรา ทำให้มีกำลังลุกขึ้นสู้ได้
ทุกวันผมพยายามบอกกับตัวเองเสมอว่า ผมจะต้องประสบความสำเร็จให้ได้ ไปถึงจุดที่ผมต้องการและผมก็เชื่อว่าผมทำได้ เพื่อที่จะได้อยู่พร้อมหน้ากับครอบครัวที่อบอุ่่นของผมอีกครั้ง ผมสัญญาว่าจะดูแลพวกเขาไปตลอดชีวิต และจะไม่ให้พวกเขาลำบาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น