หลายปีมานี้ตั้งแต่ที่ยายผมเสียไป รู้สึกว่าชีวิตผมมีเรื่องราวต่างๆเข้ามากมาย จนบางครั้งชีวิตแทบจะล้มทั้งยืน ขอบคุณยายจริงๆที่คอยเฝ้าพร่ำสอนผมตลอดมาให้ผมเป็นคนจิตใจดี และขอบคุณพุทธศาสนาทำให้ผมเป็นคนใจเย็นมากขึ้น เวลาที่เรารู้สึกผูกพันกับบางอย่างจนไม่สามารถปล่อยวางมันไปได้ก็ทำให้เราเป็นทุกข์ ชีวิตคนเรายังไงก็ต้องเดินหน้าต่อ ไม่มีอะไรดีไปหมดหรอกครับ แม้แต่สิ่งที่ดีที่สุดก็ยังมีจุดที่ผิดพลาดได้
ผมมั่นใจในตัวเองมาตลอดว่าตัวเองไปได้ไกลกว่านี้ ผมพร่ำบอกตัวเองตลอดเวลาทุกอย่างเริ่มจากความเชื่อ เชื่อมั่นในตัวเอง ทัศนคติคือตัวปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กเรื่อยมาจนเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ แรงบันดาลใจจากคนที่เรารักสำคัญมาก ยายสอนให้ผมเรียนรู้การใช้ชีวิต สอนแบบอย่างการใช้ชีวิต รู้จักแบ่งปันผู้อื่นไม่ทำตัวให้เป็นคนใจเเคบ ขอบคุณจริงๆครับยาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น