ชายผู้หนึ่งพยายามสอบเข้ารับราชการครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ต้องล้มเหลวมาตลอด จนกระทั่งถึงช่วงบั้นปลายชีวิต ผมขาวโพลนทั้งศรีษะ เขานั่งคร่ำครวญอยู่ริมถนนผู้คนผ่านไปมาเห็นเขาร่ำไห้จึงพากันถามไถ่ถึงสาเหตุ เขาเล่าว่าตนพยายามสอบเข้ารับราชการหลายครั้งทว่าไร้ผล ช่วงวัยหนุ่ม เรียนเพื่อจะเป็นเสมียนเตรียมพร้อมรับราชการแต่ฮ่องแต้ต้องการผู้ที่อาวุโสกว่าเขาจึงหมดโอกาส ต่อมาครั้นฮ่องเต้นิยมชมชอบคนที่มีผีมือการต่อสู้เข้ารับราชการเขาก็ไปศึกษาการต่อสู้ แต่เมื่อเขาเรียนสำเร็จฮ่องเต้ก็สิ้นพระชนม์ ฮ่องเต้องค์ต่อมาก็นิยมคนหนุ่มเขารับราชการถึงตอนนี้เขาก็แก่ชราจึงหมดโอกาสเข้ารับราชการ
จากนิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่าการทำงานใดๆจำเป็นต้องมีการพัฒนาตนเองก่อนไม่ใช่รอให้เหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นก่อนจึงจะเริ่มศึกษาและลงมือทำ เพราะหากสถานการณ์เปลี่ยนไปสิ่งที่เราวางแผนไว้หรือกำลังทำยังไม่สำเร็จเป็นรูปธรรมก็ต้องเปลี่ยนวิธีทำงานเพื่อสนองต่อสิ่งกระตุ้นนั้น ถ้าเป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆก็เหมือนชายผู้นี้ที่จะวนเวียนไม่รู้จบสิ้นและไม่สำเร็จ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น