มนุษย์มักตั้งกฎเกณฑ์ต่างๆขึ้น แล้วมาตัดสินกันเองว่านั่นถูก นั่นผิด ใครที่ไม่ทำการหลักเกณฑ์ถือว่าผิด แท้ที่จริงบางที่คนที่เดินตามทางที่คนอื่นวางไว้ก็อาจไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องก็ได้ แต่ก็อย่างที่เรารู้ๆกันแหละครับ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เราถูกเลี้ยงดูมาจากสภาพแวดล้อมสังคมที่แตกต่างกัน ทำให้มนุษย์ก็ไม่ต่างจากสัตว์ กล่าวก็คือ ยังยึดติดกับวิถีของตัวเองตามสภาพแวดล้อมและสังคมที่ตัวเองได้ใช้ชีวิตมา
มันก็น่่าแปลกนะครับ เรากลับมองสัตว์หรือแม้กระทั่งมนุษย์ด้วยกันในมุมมองของเราเอง ทั้งที่จริงมันไม่ได้มีอะไรเลย พื้นฐานของมนุษย์ถ้ามองจากหลักการและโครงการการดำรงชีีวิตทุกคนเหมือนกันหมด มีเกิด แก่ เจ็บและก็ตายไป บางทีผมมานั่งมองผู้คนจากกลุ่มคนในสังคมแห่งการทำงาน บางคนทำงานที่เดิมมานาน ความคิดของคนในสังคมก็ถูกหล่อหลอมเข้าไปในตัวเขาโดยไม่รู้ตัว พอมีคนที่คิดต่างหน่อยก็ว่าคนนั้นทัศนคติไม่ดี มีความคิดเห็นที่พาไปในทางแตกแยก ผมว่าแทนที่องค์กรจะโตไปในทิศทางที่ดี กลายเป็นเราเลี้ยงคนของเราให้เป็นคนใจแคบไปซะงั้น
หลักการคิดจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก พื้นฐานความคิดที่ถูกต้องย่อมทำให้มนุษย์สร้างสิ่งใหม่ได้ และอยู่ร่วมสังคมอย่างสันติสุข ไม่ว่าจะมาจากชาติ ศาสนาใด มีผิวพันธ์ุหน้าตาแบบไหนก็ตาม สังคมแห่งปัญญามักจะตัดสินคนที่ปัญญา เราอยากเป็นคนแบบไหน อยากให้อนาคตเราเป็นแบบไหน ก็จงสร้างสภาพแวดล้อม และดึงดูดคนแบบนั้นเขามาหาคุณเอง ผมเห็นในหนังสือความสำเร็จต่างๆมากมายพูดถึงกฎแห่งเเรงดึงดูด แท้ที่จริงเราวิ่งเข้าหาได้เองครับ ไม่ต้องไปรอให้อะไรมาดึงดูดหลอก
ขึ้นอยู่ว่ามนุษย์มัันวิ่งหาความสำเร็จกันอยู่แล้วครับ ไม่มีใครไม่อยากให้ความเป็นอยู่ของตัวเองไม่ดีหรอกครับ สิ่งที่เราทำได้คือวิ่งหา สร้างโอกาสให้ตัวเองก่อนเลย อย่าไปรอกว่าจะรู้ตัว อ่าวคนอื่นคว้าโอกาสนี่ไปซะละ แล้วมานั่งโทษตัวเอง มองว่าเขาเก่งบาง เขามีความสามารถมากบ้างละ โดยที่เราลืมนึกไปว่าเขาก็เตรียมตัวและวิ่งหาโอกาสตลอดต่างหากละ เขาเลยสมควรได้รับสิ่งนั้น
นิสัยคนไทยที่ผมเจออีกอย่างที่แก้ยากมาก นั่นคือ ไม่ชอบเห็นคนอื่นได้ดีกว่าตัวเอง เวลาเห็นคนเก่งกว่าก็มักอิจฉาและคิดไปในทางลบ หาทางทำลายเขา ซึ่งตลกมากนะครับแทนที่เราจะช่วยกันผลักดันสนับสนุนคนเหล่านี้ เพราะจะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้ประเทศชาติอย่างมาก เมื่อประเทศมีการเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ มันก็ไม่ได้อยู่ที่ใครคนใดคนหนึ่งมันก็คนทั้งหมดในประเทศชาตินั่นแหละครับ เราถูกปลูกฝังวิธีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็หาทราบได้ เอาเป็นมาเปลี่ยนความคิดกันใหม่ดีกว่า หันมาสนับสนุนคนเก่ง คนที่คิดต่างดีกว่า เชื่อว่าถึงเขาจะนำหน้าคุณไปไกลขนาด แต่คุณย่อมได้ผลประโยชน์จากเขาเหล่านั้นแน่นอน
แต่ก็ใช่ว่าคนไทยเราไม่มีดีนะครับ สิ่งที่ผมยังชอบก็คือ ความมีน้ำใจไมตรีต่อกัน สยามเมืองยิ้มที่ยังเป็นเสน่ห์ที่หาได้ยากในเอเชียเรา อีกอย่างสังคมไทยก็ยังไม่ได้บังคับลูกๆให้เดินในกรอบตามที่พ่อ แม่ ต้องการเหมือนในหลายๆ ประเทศในเอเชียที่พัฒนาไปไกลกว่าเราแล้ว สุดท้ายมาคนก็เกิดความเครียด มีสถิติการฆ่าตัวตายมากขึ้น โรคซึมเศร้าและอื่นๆ นั่นเพราะการที่เขาเหล่าทำตามความคาดหวังของสังคม พ่อ แม่ โดยที่ไม่ได้มาจากจิตใต้สำนึกหรือความต้องการของตัวเองจริง มารู้ตัวอีกที เอ่าแก่จะเข้าโรงแล้วเหรอนี่ แล้วเสียดายเวลาในที่สุด อย่ากลัวที่จะผิดพลาดล้มเหลว มันก็แค่บททดสอบคุณเท่านั้นเอง คนที่ไม่เคยล้มเหลวย่อมไม่สร้างสิ่งที่มันยิ่งใหญ่ให้กับโลกใบนี้หรอกครับ ท้ายที่สุดคุณก็แค่มนุษย์ธรรมดาที่จะถูกลืม เมื่อคุณไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว จงเป็นคนที่แตกต่างและสร้างความไม่ธรรมดาให้คนทั้งโลกได้จดจำเราดีกว่าครับ โจทย์แบบนี้มันมีอะไรสนุกให้ทำอีกเยอะ อย่าไปโฟกัสแค่ความรวยแล้วก็ตายไปแบบไม่มีอะไร รวย มีเสน่ห์และสร้างมูลค่าทำความเปลี่ยนแปลงให้โลกจดจำชื่อเราดีกว่าแบบนี้ซิครับ ที่เขาเรียกว่าสุดยอดมนุษย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น