ชีวิตเราจะเป็นอย่างไรอีกสิบปี ยี่สิบปีข้างหน้า นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับคุณนั่นแหละครับเป็นคนกำหนด บางทีคนเราต้องรู้จักอดทน ยอมเสียสละเล็กๆน้อยๆ เพื่อส่ิ่งที่มันยิ่งใหญ่กว่าในวันข้างหน้า การพัฒนาตัวเองไปอย่างไม่หยุดหยั้งจึงเป็นเรื่องที่ต้องทำและควรทำ ผมเคยท้อใจกับชีวิตมามากมาย บางทีมีเหงาบ้าง บางอย่างเราก็ไม่สามารถทึ่จะเป็นตัวของเราเองได้อย่างเต็มที่ แต่จะถึงอย่างไรก็ตาม บางทีเราไม่สามารถทำอะไรได้ในขณะนั้น สิ่งที่เราทำได้คือ ทำหน้าที่ของเราให้มันดีที่สุด
อย่าเอาแต่บ่นกับโชคชะตาชีวิต ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง บางทีคนอื่นอาจมองว่าเราช้า แต่มันอาจไม่ได้ช้าอย่างที่เราคิด เกิดเป็นมนุษย์ต้องรู้จักรัก และเคารพและให้อภัยต่อผู้อื่นเสมอ อย่าคิดว่าตัวเองดีและเด่นเสมอไป ไม่มีใครอยากอยู่กับคนแบบนั้นตลอดหรอกครับ การฝึกฝนตัวเองและเตรียมตัวเตรียมพร้อมใจตัวเอง พัฒนาทักษะต่างๆที่เรายังไม่พร้อม ให้มันพร้อม
โอกาสมันวิ่งหาคนที่พร้อมเสมอ อย่าได้น้อยใจไปกับวันนี้ ถ้าเป้าหมายคุณมันใหญ่ คิดใหญ่และทำใหญ่ไปเลย คนบางคนลำบากจนได้ดีในทุกวันนั้น บางทีคนอื่นมองว่าเขาโชคดี จริงๆความโชคดี ไม่ดีมันอยู่ที่ตัวเรา หาใครมากำหนดไม่ ส่วนตัวผมเองเป็นคนที่เชื่อว่า ทำดีได้ดี ไม่เคยคิดจะไปหวังผลประโยชน์อะไรจากใครก่อน
อย่าเห็นได้เพราะนั่นจะพาคุณไปในทางที่มิชอบ เราเป็นคนดี และประสบความสำเร็จได้ โดยไม่ต้องไปคิดเอารัดเอาเปรียบใคร ใช้ชีวิตนี้อย่างมีคุณค่า และภูมิใจกับทุกสิ่งที่ได้รับมา รู้สึกถึงความขอบคุณ ถ้าไม่มีคนเหล่านี้เข้ามาในชีวิต เราก็ยังไม่รู้เลยว่าชะตาชีวิตของเราจะเป็นยังไงต่อ ยังไงก็ต้องขอบคุณเขา
ความเหนื่อย ท้อใจ หมดหวัง แท้ที่จริงมันอยู่ที่เรานั่นแหละครับ เป็นคนสร้างความคิดเหล่านั้นมา ผมอยากจะแนะนำอะไรคุณบางอย่าง ถ้าอยากให้ใครคิดอย่างไรกับเรา จงคิดแบบนั้นกับเขา เป็นคนดีและมีน้ำใจ ไม่เอารัดเอาเปรียบ สุดท้ายเราก็จะได้สิ่งเหล่านี้ตอบแทนเอง เมื่อคิดว่าเจอทางตัน แต่ถ้าเรามันใจว่าไปต่อได้ มันก็ไปต่อได้ครับ ชีวิตนี้ไม่มีคำว่าตันครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น