ปีนี้ก็เป็นปีที่ผมเข้าสู่เลข 3+ แล้วนะครับ ชีวิตผ่านไปเร็วมากเร็วเหมือนโกหก หลังจากวิ่งวนอยู่ในวังวนของการเป็นมนุษย์ล่าเงินเดือนมานาน เคยฝันแล้วฝันอีกว่าในสักวันเราต้องประสบความสำเร็จได้รับความก้าวหน้าในหน้าที่การเงินและมีชีวิตที่ดีพร้อม
แต่เเล้วความคิดผมก็เปลี่ยนไปหลังจากที่เข้าสู่ระบบการทำงานเต็มรูปแบบเริ่มตั้งแต่เรียนจบผมมานั่งคิดเเล้วคิดอีก แท้จริงทุกบริษัทถูกสร้างเพื่อตอบสนองความต้องการของเจ้าของ คือการนั่งทำความฝันให้เขานั่นเองครับ ตัวเราก็แค่ส่วนหนึ่งของระบบเท่านั้น สิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตคุณจริงๆก็คือ ทำธุรกิจของตัวคุณเองครับ ถ้าไม่ได้เป็นระดับ CFO CEO โอกาสคว้าเงินล้านในกระเป๋าคงไกลเหมือนกันครับ
ทำงานไปได้สักพักเพื่อนแต่งงานไปบ้าง บางคนซื้อบ้าน บางคนซื้อรถ นั่นเป็นความฝันของคนทั่วไปถามว่ารู้สึกน้อยใจไหมทำไมเขามีกัน แต่เรายังไม่มีอะไรเลยครับ ผมมานั่งคิดๆนะ ใช่ครับพวกเพื่อนๆเขามีสิ่งเหล่านั้นจริงแต่ที่มันเปลี่ยนไปก็คือ อิสรภาพหายไปในการใช้ชีวิต มารู้ตัวอีกทีก็หนีห่างจากงานประจำไม่ได้อีกแล้ว ผมมานั่งคิดนั่งคิดเพือนๆมักจะว่าผมว่าไม่เอาไหน เปลี่ยนงานบ่อยบ้าง ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ผมไม่โกธรหรอกครับเพราะเขาไม่รู้ว่ามนุษย์เรามีเป้าหมายที่ไม่เหมือน เป้าหมายของผมคือการมีอิสรภาพและได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ไม่ใช่ทำงานแลกเงินไปทั้งชีวิต
หลายคนอาจมองว่าการทำงานแลกเงินนั่นแหละดี ไม่เสี่ยง นั่นก็ไม่ผิดสำหรับคุณครับ แต่สำหรับผมมันผิดมากมันเหมือนเราทรยศต่อความฝันของตัวเอง เราจะนอนไม่หลับเอาแต่คิดวนไปวนมากับเรื่องเหล่านี้ ไหนๆก็ไหนๆ ผมว่า เลือกทำตามสิ่งที่เราต้องการจริงๆมันดีกว่าอย่าไปน้อยใจหรือทุกข์ใจกับสิ่งที่เราได้ตัดสินใจเลยครับ
ในทางหลักเศรษฐศาสตร์ มีคำจำกัดความที่ว่า ต้นทุนเสียโอกาสก็คือมนุษย์เราถ้าหากเลือกทำสิ่งหนึ่งแล้วก็ต้องเสียอีกสิ่งหนึ่งไป เราไม่สามารถได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่เราต้องการ เพราะในท้ายที่สุดมนุษย์เราก็ต้องถูกเลือกบางสิ่งบางอย่างอยู่ดี
ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วครับว่าการวางแผนทางการเงิน เป็นเรื่องที่จำเป็นมากสำหรับคนที่มีแผนชีวิตว่าจะออกไปทำความฝันของตัวเอง เพราะคุณจะไม่สามารถทำในหลายๆสิ่งที่คุณต้องการได้ในช่วงของการปรับตัว พอถึงช่วงปรับตัวเรียบร้อยทุกอย่างลงตัวนั่นแหละ คุณถึงจะเลือกส่ิงที่คุณต้องการจะทำได้ อิสรภาพกับความฝันมันอยู่ไม่ไกลกันหรอกครับ
ถามว่าทุกคนไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ ล้วนแต่มีเรื่องทุกข์ใจหรือไม่สบายใจกันทั้งนั้น อย่าไปเสียเวลากับมันเลยครับ ชีวิตมันสั้นอยากทำอะไรทำ ลองผิดลองถูกไปเถอะดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เป้าหมายผมตอนนี้อาจยังไม่สำเร็จในทุกอย่าง แต่ผมก็เริ่มมองเห็นอะไรบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปมาก บางครั้งเราเอาแต่ไปมองคนอื่นและกลับมากังวลกับตัวเอง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไรกันนะ
คุณอย่างเพิ่งไปกังวลกับเป้าหมายให้มากขอให้คุณเชื่อมั่นและทำมันไปเรื่อยๆ ทำให้ดีที่สุดอย่าไปเร่งมัน ความสำเร็จมันไม่มีทางลัดหรอกครับ ที่ได้ยินใครหลายคนพูดกันอาจเป็นแค่ความสำเร็จจอมปลอมก็ได้ ท้ายที่สุดนี้ผมอยากจะขอบคุณตัวเอง พ่อแม่และคนรอบข้างที่ทำให้ชีวิตผมสวยงามแบบนี้ ขอบคุณจริงๆครับที่ทำให้โลกนี้สวยงามและส่งต่อให้กับผู้อื่นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น