บางทีผมก็รู้สึกว่าชีวิตมันพาเรามาไกลจากจุดเริ่มต้นมาเหลือเกิน ไกลจนเราไม่กล้าที่จะถอยหลังกลับไปเริ่มต้นทำอะไรใหม่ มีคนเคยกล่าวไว้กับผมนะครับว่า ชีวิตคนเราเวลาที่เราล้มเหลวกับอะไรบางเรื่องในชีวิต เราไม่จำเป็นต้องกลับไปยังจุดเริ่มต้น เพราะชีวิตไม่ใช่เกมส์ที่จะต้องไปเริ่มจุดเริ่มต้นตลอด
เมื่อล้ม เมื่อรู้ว่าผิดพลาดตรงไหน ก็แก้ตรงนั้นแหละครับ ค่อยๆแก้ไปทีละนิดสุดท้ายมันก็จะออกมาดีเอง บางทีการทำตัวเป็นเต่าบ้างก็ได้ครับ ค่อยๆเดินไปทีละนิดแต่ในสุดก็ถึงเส้นชัยก่อนกระต่ายได้ ทุกอย่างมันสามารถเป็นไปได้ดังใจเราปรารถนาอยู่แล้วครับ แค่เราคิดว่าเราทำได้ เราก็ประสบความสำเร็จแล้วครับ โลกนี้เกิดมาจากความเป็นไปไม่ได้นั่นแหละครับ
ฝึกคิดต่าง ทำในสิ่งที่แตกต่าง ปัญหาอุปสรรค์ที่เข้ามาในแต่ละวันล้วนสอนให้เราเข้มแข็งขึ้น และประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้น ต่อไปไม่ว่าจะเจออะไรคุณก็ผ่านมันไปได้เสมอ ขอให้อดทนอีกสักนิด อดทนรอคอยวันที่เป็นของ ความหวัง ความฝันของเราเพื่อให้มันเป็นจริงสักวัน เราไม่จำเป็นต้องรู้ว่าสิ่งที่เราทำ ณ จุดนี้มันจะเล็กหรือใหญ่ แค่รู้ว่าทำเพื่อใครก็พอครับ กาลเวลาเปลี่ยนอาจทำให้ใจคนเปลี่ยนได้ เป้าหมายเราอาจเปลี่ยนแปลงได้ แต่การไม่มีเป้าหมายเลยนั่นแหละทำให้เราไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างเต็มที่
วิธีที่จะทำให้คุณไปถึงเป้าหมายแล้วที่สุดคือ การมีวินัย การลงมือทำอย่างสม่ำเสมอ และนึกถึงเป้าหมายที่คุณอยากได้ อยากที่จะทำมันทุกวันทั้งเช้า กลางวัน และเย็นจะเป็นนิสัย
ไม่ต้องทำอะไรให้มันเก่งเกินเขา
ขอแค่รู้ว่าเรา ก็ทำได้
ชีวิต ไม่จำเป็นต้องไปเลียนแบบใคร
จงทำไป ในสิ่งที่เป็นตัวของตัวเอง
(ครูบาชัยยา)
ใช่ครับบางทีเราไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุด ดีที่สุด แค่เป็นในแบบที่คุณเป็น เป็นตัวของตัวเองเพราะการที่ใครจะรักเรา ก็เพราะเราเป็นตัวของตัวเอง นั่นคือความสุขที่สุดแล้วครับ สำเร็จในแบบฉบับของเรา ดีที่สุดในจุดที่เราเป็น เพราะบนโลกนี้มีที่ว่างให้เราเสมอสำหรับคนที่ต้องการประสบความสำเร็จและไปให้ถึงจุดหมาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น