ชีวิต ไร้สาระ

ชีวิตเราบางทีนะครับ  มันก็ไม่ได้เป็นอย่างใจเราก็มี  บางคนรู้ตัวเองว่าชอบอะไรตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว  บางคนกว่าจะรู้จักตัวเองก็ทำงานไปได้สักพัก  ด้วยประสบการณ์และโอกาสที่หลากหลายและระบบการศึกษา  ของประเทศไทยเราบางทีปิดกั้นโอกาสและความสามารถเราไปอย่างมาก  เป็นต้นว่า  นายเอ จบสายการตลาดมา  แต่มารู้ว่าตัวเองรักงานก่อสร้าง แต่ด้วยความที่ไม่มีใบอนุญาตการก่อสร้างก็เลยส่งผลให้ไม่สามารถทำงานในสายงานนี้ได้  ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย  บางทีความรู้ความสามารถก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในห้องเรียนหรือเปล่า 

พูดง่ายๆ  ก่อนที่จะมีสาขาอาชีพเหล่านี้  เราลองย้อนกลับไปในอดีตซิครับ  สถาปัตยกรรมต่างๆมากมายที่ก่อสร้างขึ้นอย่างละเมียดละมัยในยุคก่อน  ต่างก็ไม่ได้มีใบอนุญาติหรือใบรับรองเหมือนอย่างในปัจจุบัน  พวกเขาสร้างมันขึ้นด้วยความไร้สาระนั่นแหละครับ  หรือที่เราเรียนกว่าจินตนาการนั่นแหละ  จึงทำให้เกิดสิ่งต่างๆมากมายเกิดขึ้น  มันก็น่าแปลกนะครับที่ในยุคปัจจุบันเราถูกจำกัดด้วยระบบการศึกษา  ว่าเราจบด้านนี้ต้องทำแบบนี้เท่านั้น  ต้องเป็นในแบบที่เราจบมา 

ในโลกแห่งความเป็นจริง  บางทีมันก็สวนทางกันอย่างสิ้นเชิง  ถ้าทุกคนสามารถทำในสิ่งที่ต้องการได้หมด  คงเป็นเรื่องสนุกมากครับ  ถามว่ามีไหมย่อมมีเเน่นอน  1 ใน 1000 ก็อาจเป็นไปได้สำหรับความคิดข้างต้นที่ผมกำลังกล่าวมา  คนกล้าเท่านัั้นที่จะเปลี่ยนอนาคตตัวเอง  เอาจริงนะอาชีพทุกอาชีพสามารถสร้างตัวได้  แต่ถามว่าถึงระดังมั่งคั่งนั่นคงเป็นได้ยาก  หากคุณไม่ได้เป็น "ผู้ประกอบการซะเอง"  ฉะนั้นจงเรียนรู้งานสักระยะหนึ่ง  จากนั้นเมื่อมองเห็นลู่ทางก็เดินหน้าไปทำธุรกิจของตัวเองดีกว่าครับ  ความเสี่ยงมีเท่ากัน  ต่างกันแค่ขั้นต้นกับขั้นปลายเท่านั้นเอง

ตอนเป็นเด็กเรามีอิสระทางความคิด  ชีวิตเรามีความสุขและความคิดสร้างสรรค์  เราสนุกกับทุกเรื่องที่ทำโดยไม่รู้จักเบื่อกับมันเลย  แต่พอเราโตขึ้น ระบบการศึกษาได้จำกัดความคิดเราไปไม่น้อย  ทำให้เราต้องกลายเป็นคนในระบบ คิดอะไรตามๆกันไปหมด  จนเราหลงลืมความเป็นตัวตนของเรา  บางทีกลายเป็นโรคซึมเศร้า  ไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้  แบบนี้เป็นปัญหาเรื้อรังที่จะเกิดขึ้นในสังคมของเราในอนาคตอันใกล้  ไปชีวิตแบบไม่มีจุดหมาย  หรือร่องรอยไปวันๆ  หรือมีเป้าหมายแต่เป็นเป้าหมายของคนอื่น  หาใช่เป้าหมายที่มาจากความต้องการจริงๆของตัวเองไม่

บางทีลองใช้ชีวิตแบบไร้สาระเหมือนเด็กดูบ้างก็ดีนะครับ  ความคิดเเบบเด็กอาจนำมาซึ่งจินตนาการที่ยิ่งใหญ่ในการสร้างอะไรให้กับโลกใบนี้ได้  และโชคดีอาจค้นพบตัวเองได้  จงเป็นตัวตนในแบบที่คุณต้องการให้เป็น  อย่าสร้างภาพในแบบที่คนอื่นต้องการ  เพราะในท้ายที่สุดคุณก็จะไม่หลงเหลือความเป็นตัวตนของคุณเลย