ก่อนหน้านี้ผมสารภาพตามตรงเลยว่าเราเดินตามคนอื่นจริงๆ ผมคาดหวังการยอมรับจากคนอื่น คาดหวังความสมบูรณ์แบบกับทุกเรื่องในการใช้ชีวิตของผม จนในที่สุดมันก็พังไม่เป็นท่าเพราะการที่เราไปคาดหวังจากคนอื่น จากสิ่งภายนอกนั่นเอง ชีวิตเราพอได้พักจากเรื่องวุ่นวายมาอยู่กับตัวเราจริง แท้ที่จริงสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ หาใช่สิ่งภายนอกไม่แต่เป็นใจของเรานั่นแหละที่วุ่นวายและไปปรุงแต่งมันไปต่างๆ นาๆ
การกลับมานั่งทบทวนตัวเองหลังจากที่หลงทางและสับสนกับทางเดินของชีวิตมาพักใหญ่ๆ. ก็ทำให้ผมได้รู้ว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ควรเอาใจเป็นที่ตั้ง คิดการสิ่งใด ยิ่งใหญ่ใจต้องนิ่ง สง่างามดุจราชสีห์ อย่าร้อนตัวกับบางเรื่องมากไป. รู้จักประเมินและแก้สถานการณ์ต่างๆ อย่างชาญฉลาดมิเช่นนั้น ท่านจะต้องตกเป็นทาสของทุกอย่าง
อยู่ใกล้คนแบบไหน คุณก็จะดูดซับสิ่งนั้น หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ เราต้องกล้าเปลี่ยนเป็นผู้นำกระแส ให้เขาทำตามเรา หากเป็นสิ่งที่ดีกว่า และเทห์ไม่มีใครไม่อยากทำหรอกครับ เพราะทุกคนล้วนแต่ต้องการเป็นคนสำคัญ ต่างก็เป็นสัตว์สังคมที่ต้องการการยอมรับ และมีตัวตนในสายตาผู้คน. เพราะฉะนั้นฝึกเอาชนะใจตัวเองให้ได้ก่อน ที่จะไปคิดการสิ่งใด
ไม่ทีคำว่าสายสำหรับ คนที่คิดจะเริ่มทำอะไรใหม่ๆ หรอกครับ ช่วงแรกเท่านั้นที่อาจจะมีคยไม่เห็นด้วย แต่เมื่อผลลัพธ์มันดี ไม่มีใครหน้าไหนหรอก ไม่สนับสนุนคุณขอให้อดทน ฝึกฝนตัวเองอย่างสม่ำเสมอ แล้วคุณจะเห็นสิ่งที่แตกต่าง เมื่อย้อนกลับไปในอดีตคุณจะอดภูมิใจไม่ได้กับตัวคุณเองครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น